Lycië
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
10 April 2004 | Turkije, Antalya
(Zie voor foto's onze website: http://turkije.hankes.nl/kust/index.htm)
Deze reis hebben we gemaakt van 3 april tot en met 10 april 2004. We verbleven in de Mountain Lodge, een mooie cottage in de bergen van Tlos. Zie ook de foto's van de Mountain Lodge op deze website. Van daaruit zijn alle plekjes die op deze site zijn opgenomen gemakkelijk te bereizen.
Antalya (4 april)
Antalya is een aantrekkelijke stad met boulevards omgeven door palmbomen, een indrukwekkende zeehaven en een pittoresk oud stadsgedeelte, Kaleiçi, met zijn smalle steegjes en houten huizen die tegen de muren van de stad zijn aangebouwd. De stad werd in de 2e eeuw v.Chr. gesticht door Atallos 11, koning van Pergamon, die de stad naar zichzelf noemde, Attaleia. Sindsdien is de stad steeds bewoond geweest en werd ze achtereenvolgens bezet door de Romeinen, de Byzantijnen en de Seltsjoeken, om ten slotte onder Osmaans bewind te komen. In het centrum van de stad verrijst de Yivli Minarelimoskee, gebouwd door de Seltsjoek-sultan Allaeddin Keykubat in de I3e eeuw. De elegante gekartelde minaret van deze moskee is het symbool van Antalya. Het theologische college Karatay Medresse is gelegen in het Kaleiçikwartier en dateert uit dezelfde periodeDe sculpturen in de poort en de mihrab zijn sprekende voorbeelden van Seltsjoekkunst. De twee belangrijkste Osmaanse moskeeën uit de stad zijn de Murat Pasamoskee uit de l8e eeuw, opgetrokken in natuursteen en rustend op vier pilaren over een natuurlijke bron. De 2e-eeuwse Hldlrhktoren lijkt te zijn opgetrokken als vuurtoren.De Kesik Minarelimoskee getuigt van de diverse invloeden waaraan Antalya in de loop der eeuwen heeft blootgestaan. Deze oorspronkelijke kerk vertoont sporen van de Romeinse, Byzantijnse, Seltsjoekse en Osmaanse cultuur. Ter gelegenheid van het bezoek van Hadrianus in 130, werd in de stadsmuur een prachtig gedecoreerde deur met drie bogen aangebracht. Bepaalde delen van de muur en één deur staan nog steeds overeind in de nabijheid van de zeehaven. Ook de klokketoren in het Kalekapisikwanier maakt deel uit van de versterkte stadswal.
Myra (4 april)
Tussen Finike en Kas ligt de vroegere woonplaats van SintNicolaas in een landschap dat wordt beheerst door het glas van groentekassen. De ruïnes van deze hoofdstad van de Byzantijnse provincie Lycië liggen bij het plaatsje Demre, dat ook wel Kale wordt genoemd. Al in de 4e eeuw v. Chr. was het dal van Myra een belangrijk centrum van de Lyciërs, maar de echte bloeitijd kwam pas toen de stad na een aardbeving in het jaar 141 door christenen opnieuw was opgebouwd. De resten van de Aya Nikolesi Kilesesi, de kerk van de bisschop van Myra, staat even ten westen van Atatürk Meydam, het centrale plein van Demre. Drie kilometer ten noorden van het centrum van Demre lag het antieke Myra, waaraan onder andere een laat-Romeins theater herinnert, met een fraai reliëf met toneelmaskers dat diende als versiering van het podium- huis. Indrukwekkend zijn vooral de Lydsche rotsgraven ten oosten van het theater. In de twee begraafplaatsen, de zogenaamde 'zeenecropolis' en de 'riviernecropolis', zijn de reliëfs te zien die de Lyciërs in de rotsen uithakten; meestal werd de dode op het graf afgebeeld met zijn familie en enkele soldaten.
Tlos (5 april)
Dit is één van de zes hoofdsteden van het Lycisch rijk, gelegen op de oostzijde van de Xantosvallei. Het is één de oudste Lycische nederzettingen en werd tot de 19e eeuw door de Turken bewoond. Te zien zijn: Acropolis, het graf van de held Bellrophon die op Pegasus rijdt, een Byzantijnse basiliek met mooi uitzicht over het dal en een amfitheater.
Xantos (6 april)
Xanthos was de hoofdstad van de Lycishe federatie en lange tijd de belangrijkste stad in de Lycische geschiedenis. Het werd door de Britse onderzoeker Charles Fellows beroemd in de 19e eeuw. De geschiedenis van Xantos gaat terug tot de 8e eeuw voor Christus, maar het is niet ondenkbaar dat deze vesting ook al tijdens het Bronzen en Ijzeren tijdperk bestond. Voordat ze werden verslagen door de Perzen, pleegden de bewoners massaal (zelf)moord. Dit werd herhaald toen Brutus de stad veroverde. Hij bood zijn soldaten een beloning voor iedere levende Xantos-bewoner. Er werden echter maar 150 mensen gered. Te zien:het grote Harpy tomb, de pillar tomb, de Xantian Obelisk en een amfitheater met een mooi mozaïeken vloer.
Kayakoy (7 april)
Kayakoy was een bloeiende Griekse stad tot hij werd verlaten bij de uitwisseling van bevolkingsgroepen in 1923. Zo'n 400 huizen zonder dak kijken vanaf de heuvel uit over een vruchtbare vlakte. Een paar huizen zijn gerestaureerd.
Fethiye (9 april)
Toen Turkije in 1923 een republiek werd, kreeg het oude Telmessos een naam die was verbonden met de in de omgeving neergestorte piloot, Fethi Bey, een held uit de onafhankelijkheidsoorlog. De nieuwe naam bracht de plaats bepaald geen geluk. Van de antieke havenstad bleef na een aardbeving in 1957 bijna niets overeind staan. Boven het centrum ligt ten oosten van de jachthaven de ruïne van een robuuste kruisridderburcht, die rond 1400 werd gebouwd op de restanten van enkele bouwwerken uit de tijd dat Telmessos een belangrijke handelsstad was van de Lyciërs. Uit die laatste periode (4e eeuw v. Chr.) stammen de interessantste sporen van het verleden in Fethiye. In de Totsen boven het oostelijk deel van de stad zijn bij de aardbeving namelijk enkele fraaie rotsgraven gespaard gebleven. Het mooist is de ongeveer halverwege het centrum en het busstation (1 km) gelegen necropolis rond het zogenaamde 'Graf van Amyntas'. De façades van de grafmonumenten zijn daar zeer kunstig in de rotswanden uitgehouwen, compleet met Ionische zuilen.
(Zie voor foto's onze website: http://turkije.hankes.nl/kust/index.htm)
Deze reis hebben we gemaakt van 3 april tot en met 10 april 2004. We verbleven in de Mountain Lodge, een mooie cottage in de bergen van Tlos. Zie ook de foto's van de Mountain Lodge op deze website. Van daaruit zijn alle plekjes die op deze site zijn opgenomen gemakkelijk te bereizen.
Antalya (4 april)
Antalya is een aantrekkelijke stad met boulevards omgeven door palmbomen, een indrukwekkende zeehaven en een pittoresk oud stadsgedeelte, Kaleiçi, met zijn smalle steegjes en houten huizen die tegen de muren van de stad zijn aangebouwd. De stad werd in de 2e eeuw v.Chr. gesticht door Atallos 11, koning van Pergamon, die de stad naar zichzelf noemde, Attaleia. Sindsdien is de stad steeds bewoond geweest en werd ze achtereenvolgens bezet door de Romeinen, de Byzantijnen en de Seltsjoeken, om ten slotte onder Osmaans bewind te komen. In het centrum van de stad verrijst de Yivli Minarelimoskee, gebouwd door de Seltsjoek-sultan Allaeddin Keykubat in de I3e eeuw. De elegante gekartelde minaret van deze moskee is het symbool van Antalya. Het theologische college Karatay Medresse is gelegen in het Kaleiçikwartier en dateert uit dezelfde periodeDe sculpturen in de poort en de mihrab zijn sprekende voorbeelden van Seltsjoekkunst. De twee belangrijkste Osmaanse moskeeën uit de stad zijn de Murat Pasamoskee uit de l8e eeuw, opgetrokken in natuursteen en rustend op vier pilaren over een natuurlijke bron. De 2e-eeuwse Hldlrhktoren lijkt te zijn opgetrokken als vuurtoren.De Kesik Minarelimoskee getuigt van de diverse invloeden waaraan Antalya in de loop der eeuwen heeft blootgestaan. Deze oorspronkelijke kerk vertoont sporen van de Romeinse, Byzantijnse, Seltsjoekse en Osmaanse cultuur. Ter gelegenheid van het bezoek van Hadrianus in 130, werd in de stadsmuur een prachtig gedecoreerde deur met drie bogen aangebracht. Bepaalde delen van de muur en één deur staan nog steeds overeind in de nabijheid van de zeehaven. Ook de klokketoren in het Kalekapisikwanier maakt deel uit van de versterkte stadswal.
Myra (4 april)
Tussen Finike en Kas ligt de vroegere woonplaats van SintNicolaas in een landschap dat wordt beheerst door het glas van groentekassen. De ruïnes van deze hoofdstad van de Byzantijnse provincie Lycië liggen bij het plaatsje Demre, dat ook wel Kale wordt genoemd. Al in de 4e eeuw v. Chr. was het dal van Myra een belangrijk centrum van de Lyciërs, maar de echte bloeitijd kwam pas toen de stad na een aardbeving in het jaar 141 door christenen opnieuw was opgebouwd. De resten van de Aya Nikolesi Kilesesi, de kerk van de bisschop van Myra, staat even ten westen van Atatürk Meydam, het centrale plein van Demre. Drie kilometer ten noorden van het centrum van Demre lag het antieke Myra, waaraan onder andere een laat-Romeins theater herinnert, met een fraai reliëf met toneelmaskers dat diende als versiering van het podium- huis. Indrukwekkend zijn vooral de Lydsche rotsgraven ten oosten van het theater. In de twee begraafplaatsen, de zogenaamde 'zeenecropolis' en de 'riviernecropolis', zijn de reliëfs te zien die de Lyciërs in de rotsen uithakten; meestal werd de dode op het graf afgebeeld met zijn familie en enkele soldaten.
Tlos (5 april)
Dit is één van de zes hoofdsteden van het Lycisch rijk, gelegen op de oostzijde van de Xantosvallei. Het is één de oudste Lycische nederzettingen en werd tot de 19e eeuw door de Turken bewoond. Te zien zijn: Acropolis, het graf van de held Bellrophon die op Pegasus rijdt, een Byzantijnse basiliek met mooi uitzicht over het dal en een amfitheater.
Xantos (6 april)
Xanthos was de hoofdstad van de Lycishe federatie en lange tijd de belangrijkste stad in de Lycische geschiedenis. Het werd door de Britse onderzoeker Charles Fellows beroemd in de 19e eeuw. De geschiedenis van Xantos gaat terug tot de 8e eeuw voor Christus, maar het is niet ondenkbaar dat deze vesting ook al tijdens het Bronzen en Ijzeren tijdperk bestond. Voordat ze werden verslagen door de Perzen, pleegden de bewoners massaal (zelf)moord. Dit werd herhaald toen Brutus de stad veroverde. Hij bood zijn soldaten een beloning voor iedere levende Xantos-bewoner. Er werden echter maar 150 mensen gered. Te zien:het grote Harpy tomb, de pillar tomb, de Xantian Obelisk en een amfitheater met een mooi mozaïeken vloer.
Kayakoy (7 april)
Kayakoy was een bloeiende Griekse stad tot hij werd verlaten bij de uitwisseling van bevolkingsgroepen in 1923. Zo'n 400 huizen zonder dak kijken vanaf de heuvel uit over een vruchtbare vlakte. Een paar huizen zijn gerestaureerd.
Fethiye (9 april)
Toen Turkije in 1923 een republiek werd, kreeg het oude Telmessos een naam die was verbonden met de in de omgeving neergestorte piloot, Fethi Bey, een held uit de onafhankelijkheidsoorlog. De nieuwe naam bracht de plaats bepaald geen geluk. Van de antieke havenstad bleef na een aardbeving in 1957 bijna niets overeind staan. Boven het centrum ligt ten oosten van de jachthaven de ruïne van een robuuste kruisridderburcht, die rond 1400 werd gebouwd op de restanten van enkele bouwwerken uit de tijd dat Telmessos een belangrijke handelsstad was van de Lyciërs. Uit die laatste periode (4e eeuw v. Chr.) stammen de interessantste sporen van het verleden in Fethiye. In de Totsen boven het oostelijk deel van de stad zijn bij de aardbeving namelijk enkele fraaie rotsgraven gespaard gebleven. Het mooist is de ongeveer halverwege het centrum en het busstation (1 km) gelegen necropolis rond het zogenaamde 'Graf van Amyntas'. De façades van de grafmonumenten zijn daar zeer kunstig in de rotswanden uitgehouwen, compleet met Ionische zuilen.
(Zie voor foto's onze website: http://turkije.hankes.nl/kust/index.htm)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
