Een maand Madagascar (september 2004)
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
29 September 2004 | Madagascar, Antananarivo
(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://madagascar.hankes.nl/index.htm)
De eerste week (18 september)
Hier een eerste teken van leven uit Madagascar van ons. Momenteel zitten we in Tulear lekker even bij te komen van onze eerste dagen. Op 8 sepember zijn we, met een beetje vertraging in Parijs, geland in de hoofdstad Tana. De volgende dag vroeg op, want we hebben een vol programma.
Eerst met Susanne naar het schooltje in Tana, waar we tevens Monique ontmoeten. Zij is van Mora travel, waar wij onze eerste week hebben geboekt. Daarnaast heeft zij dus een schooltje voor kleuters opgericht. Leuk om eens te zien. Vervolgens gaan we per auto naar Antsirabe, waar we onze vier medereizigers voor de eerste week treffen (Pierre, Caroline, Philippe en Brigitte, allen uit België) en onze begeleider (Klaus).
De vier dagen erna hebben wij onze zit- en peddelvierdaagse, la descente de la Tsiribihina. In een holle boomstam met zijn tweeën genieten van de mooie natuur. Heerlijk rustig, veel beesten, vooral lemuren (sifaka, fulvus en de hapa lemuur) en vogels (vooral ijsvogels en weefvogel en wilde papegaaien), en af en toe wat menselijk leven aan de oever: wassende, vissende, etende, spelende malagassiers. Overal even vriendelijk. 's Avonds kamperen we op het zand langs de oever, we hebben een echte strandvakantie wat dat betreft. De roeiers zijn tevens kok, afwasser en drager en we zijn flink bepakt en bezakt met zo'n 200 liter water, rijst, 'levend vlees', zo blijven onze kippenboutjes ook het verst, brood, tientallen eieren, potten en pannen.
Enfin verdere details laten we nu even zitten, maar het was een prachtige vaart, echter na vier dagen waren we blij weer normaal te kunnen bewegen. Zitten is vermoeiend zeker met de zon steeds continu boven op ons bolletje en net als bij de echte Vierdaagse was de derde dag het zwaarst.
Vervolgens zijn we twee dagen in de Tsingy de Bemahara geweest, een gebied van koraalrif (vroeger was er zee), met een mooi landschap van puntige uitsteeksels. Daar hebben we flink geklauterd en wederom gekampeerd in het zand, langs het water. Het landschap was zeer fraai met veel dieren. Weer veel lemuren.
Gisteren hebben we de vier Belgen vaarwel gezegd en zijn we vanochtend met een twin-otter (passen 15 mensen in, dat is pas echt vliegen) van Morondova naar Tulear gevlogen, weer in de bewoonde wereld. En daar hebben we dus ook maar even een internetcafe opgezocht om even iets te laten horen. Internet is hier schaars en duur en bovendien word ik, wendy, helemaal gek van dit Franse toetsenbord. Dus we stoppen er even mee. Morgen gaan we richting Isalo park, en dan verder richting noorden. Daar laten we weer wat horen.
In Fiana (24 september)
Daar zitten we dan weer in een internetcafe in Fiana. We zijn eergisteren vertrokken uit Rahonira. Daar hebben we twee dagen in het Isalopark gewandeld. Een mooi en ruig gebergte midden in woestijn- savanne-achtige omgeving. En volop lemuren, met name de catta. Daar zijn we er veel van tegengekomen, en gezien hun hoge schattigheidsgehalte hebben we daar de nodige foto- en filmbytes aan gespendeerd. Ook hebben we vele sifaka's gezien. We hadden een prima gids, Zozoly, die ons steeds enthousiast wees op ieder typisch Malagassisch vogeltje, plantje, boom etc. En dat zijn er nogal wat. Verder was het heerlijk zwemmen in de Piscine naturelle en was de oase bij Cascades des Nymphes een waar paradijs. De ruige canyons des Makis en des Rats waren ook indrukwekkend. Susanne hebben we nog even getroffen, dus weer even onze vakantie-ervaringen uitgewisseld. We hebben twee nachten geweldige accomadatie gehad bij Chez Aliece.
Met de bus zijn we naar Ambavalao gereden. Een prachtige rit waarbij het kala savanne-achtige landschap landschap langzaam plaats maakte voor de rode aarde en bergen. En gelukkig ook weer wat meer bomen. We hadden al wel gelezen natuurlijk dat Madagascar erg sterk ontbost is vanwege het feit dat de inwoners het platbranden, maar als je dat dan met je eigen ogen ziet... Tientallen kilometers rijden met om je heen een wijds landschap met af en toe hier en daar een boompje.
Ambavalao is een wat rommelig aandoend bergstadje, dat een klein beetje aan La Paz doet denken. Ik vind het geweldig, Bert vindt het maar zozo. We zien nog de laatste restjes van de grote zebumarkt die hier iedere week wordt gehouden. En verder hebben we hier gisteren nog gewandeld tussen de rijstvelden. En vandaag dus een tussenstop in Fiana, even geld halen. Zometeen gaan we verder naar Ambositra, waar we twee dagen zullen blijven. Ik had het geloof ik al gezegd, maar de mensen hier zijn erg vriendelijk en totaal niet opdringerig.
Nou, ik ga het hierbij laten en we gaan eens kijken hoe we dit bericht in Nederland krijgen. We zitten nl. op het postkantoor, waar wel internetverbinding is, maar onze eigen website kunnen we niet bereiken. Bert heeft verwoed zitten te proberen het toch voor mekaar te krijgen, maar helaas de Malgassiers zijn hem toch te slim af. Allerlei opties en functies zijn geloof ik geblokkeerd hier. Groeten aan jullie allemaal en wij genieten nog even verder hier in Madagascar.
In Antsirabé (27 september)
We hebben het rondje nu helemaal afgemaakt, we zitten nu weer in Antsirabé, waar we drie weken geleden ook begonnen zijn met onze trip naar het westen. En laten we net 5 minuten geleden ook in dit internetcafé onze gids Klaus, waarmee we de trip begonnen, hier tegenkomen. Afgelopen week-end is hij getrouwd met een Malagassische. Straks maar even de verhalen horen, we gaan straks met hem eten.
De afgelopen dagen hebben we gewandeld tussen de rijstvelden in Ambrosita met onze gidsen Johnny en André. Daar hebben we ook een bezoek gebracht aan een paar dorpjes van de betsileo, de Zafimaniry. Zij houden zich met name met houtbewerking bezig. Prachtig bewerkte deuren en luiken.
We volgen nu al ruim een week de route langs de RN7, de Malagassiche A2 die vanuit het zuiden naar Tana, de hoofdstad, loopt. Het is de enige weg die -meestal- geasfalteerd is; de rest is voor een groot deel 'piste'. Er rijdt, maar vooral loopt, vanalles langs deze weg. Wat auto's, maar vooral karren, mensen met al hun handelswaar, zebu's, honden etc. Al toeterend banen de chauffeurs hun weg.
Langs de weg zien we vaak Jehovaposten en soortgelijke communes. Ook een van onze chauffeurs heeft ons op een luidkeels meegezongen mis getrakteerd op weg naar Fiana. Wel geinig.
Verder hadden we het plan vandaag te gaan zwemmen, maar helaas is het zwembad dicht. Dus maar wat luiwammesen in het stadje en onze zeer fraaie tuin bij Villa Camelias. Morgen nog een laatste dagje genieten hier en dan woensdag weer op naar Tana.
De laatste dag (29 september)
Ons laatste berichtje uit Madagascar. Gisteren gefietst in de mooie omgeving, veel terrasbouw met rijst, groenten etc en een mooi meer. Met het dorpje Betafo als einddoel. Maar het was afzien! 35 km piste, berg op, berg af, helemaal door mekaar geschud en overal zand en stof. Nee, geef ons dan maar vier dagen een holle boomstam, rustig kabbelend op het water. Helemaal bekaf waren we. En we hadden een reperatiesetje mee voor de eventuele lekke band, wat echter nooit voorkwam, zo verzekerde ons de monsieur van de fietsenverhuur, maar jullie raden het al natuurlijk: Bert kreeg een lekke band onderweg. En de pomp van het setje paste niet..., geen plakspul in het setje... en het was echt snikheet, geen schaduw...Enfin, jullie kunnen je ongeveer voorstellen hoe Bert keek... Een toevallig passerende Mallagassier had meelij en ging hulp voor ons halen bij een paysan. Gevolg was dat temidden van een paar families de band werd gerepareerd. Eigenlijk best gezellig zo, vond Wendy. En na een uurtje konden we weer verder voor de laatste kilometertjes.
Gelukkig hadden we in ons hotel voor deze laatste nacht een kamer tout confort -met ligbad-, in tegenstelling tot gisteren toen we het kleinste kamertje ever hadden. Het bed paste er net in. De madame van het hotel schoot meteen in de lach toen ze Bert zag 'Ah, ce monsieur est grand!' En ze kwam meteen bedrijvig aanzetten met een stoeltje en kussen om het voeteind aan zijn kant te verlengen.
En zometeen gaan we per pousse-pousse -soort riksja- en taxi brousse naar Tana om de terugreis weer te aanvaarden.
(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://madagascar.hankes.nl/index.htm)
De eerste week (18 september)
Hier een eerste teken van leven uit Madagascar van ons. Momenteel zitten we in Tulear lekker even bij te komen van onze eerste dagen. Op 8 sepember zijn we, met een beetje vertraging in Parijs, geland in de hoofdstad Tana. De volgende dag vroeg op, want we hebben een vol programma.
Eerst met Susanne naar het schooltje in Tana, waar we tevens Monique ontmoeten. Zij is van Mora travel, waar wij onze eerste week hebben geboekt. Daarnaast heeft zij dus een schooltje voor kleuters opgericht. Leuk om eens te zien. Vervolgens gaan we per auto naar Antsirabe, waar we onze vier medereizigers voor de eerste week treffen (Pierre, Caroline, Philippe en Brigitte, allen uit België) en onze begeleider (Klaus).
De vier dagen erna hebben wij onze zit- en peddelvierdaagse, la descente de la Tsiribihina. In een holle boomstam met zijn tweeën genieten van de mooie natuur. Heerlijk rustig, veel beesten, vooral lemuren (sifaka, fulvus en de hapa lemuur) en vogels (vooral ijsvogels en weefvogel en wilde papegaaien), en af en toe wat menselijk leven aan de oever: wassende, vissende, etende, spelende malagassiers. Overal even vriendelijk. 's Avonds kamperen we op het zand langs de oever, we hebben een echte strandvakantie wat dat betreft. De roeiers zijn tevens kok, afwasser en drager en we zijn flink bepakt en bezakt met zo'n 200 liter water, rijst, 'levend vlees', zo blijven onze kippenboutjes ook het verst, brood, tientallen eieren, potten en pannen.
Enfin verdere details laten we nu even zitten, maar het was een prachtige vaart, echter na vier dagen waren we blij weer normaal te kunnen bewegen. Zitten is vermoeiend zeker met de zon steeds continu boven op ons bolletje en net als bij de echte Vierdaagse was de derde dag het zwaarst.
Vervolgens zijn we twee dagen in de Tsingy de Bemahara geweest, een gebied van koraalrif (vroeger was er zee), met een mooi landschap van puntige uitsteeksels. Daar hebben we flink geklauterd en wederom gekampeerd in het zand, langs het water. Het landschap was zeer fraai met veel dieren. Weer veel lemuren.
Gisteren hebben we de vier Belgen vaarwel gezegd en zijn we vanochtend met een twin-otter (passen 15 mensen in, dat is pas echt vliegen) van Morondova naar Tulear gevlogen, weer in de bewoonde wereld. En daar hebben we dus ook maar even een internetcafe opgezocht om even iets te laten horen. Internet is hier schaars en duur en bovendien word ik, wendy, helemaal gek van dit Franse toetsenbord. Dus we stoppen er even mee. Morgen gaan we richting Isalo park, en dan verder richting noorden. Daar laten we weer wat horen.
In Fiana (24 september)
Daar zitten we dan weer in een internetcafe in Fiana. We zijn eergisteren vertrokken uit Rahonira. Daar hebben we twee dagen in het Isalopark gewandeld. Een mooi en ruig gebergte midden in woestijn- savanne-achtige omgeving. En volop lemuren, met name de catta. Daar zijn we er veel van tegengekomen, en gezien hun hoge schattigheidsgehalte hebben we daar de nodige foto- en filmbytes aan gespendeerd. Ook hebben we vele sifaka's gezien. We hadden een prima gids, Zozoly, die ons steeds enthousiast wees op ieder typisch Malagassisch vogeltje, plantje, boom etc. En dat zijn er nogal wat. Verder was het heerlijk zwemmen in de Piscine naturelle en was de oase bij Cascades des Nymphes een waar paradijs. De ruige canyons des Makis en des Rats waren ook indrukwekkend. Susanne hebben we nog even getroffen, dus weer even onze vakantie-ervaringen uitgewisseld. We hebben twee nachten geweldige accomadatie gehad bij Chez Aliece.
Met de bus zijn we naar Ambavalao gereden. Een prachtige rit waarbij het kala savanne-achtige landschap landschap langzaam plaats maakte voor de rode aarde en bergen. En gelukkig ook weer wat meer bomen. We hadden al wel gelezen natuurlijk dat Madagascar erg sterk ontbost is vanwege het feit dat de inwoners het platbranden, maar als je dat dan met je eigen ogen ziet... Tientallen kilometers rijden met om je heen een wijds landschap met af en toe hier en daar een boompje.
Ambavalao is een wat rommelig aandoend bergstadje, dat een klein beetje aan La Paz doet denken. Ik vind het geweldig, Bert vindt het maar zozo. We zien nog de laatste restjes van de grote zebumarkt die hier iedere week wordt gehouden. En verder hebben we hier gisteren nog gewandeld tussen de rijstvelden. En vandaag dus een tussenstop in Fiana, even geld halen. Zometeen gaan we verder naar Ambositra, waar we twee dagen zullen blijven. Ik had het geloof ik al gezegd, maar de mensen hier zijn erg vriendelijk en totaal niet opdringerig.
Nou, ik ga het hierbij laten en we gaan eens kijken hoe we dit bericht in Nederland krijgen. We zitten nl. op het postkantoor, waar wel internetverbinding is, maar onze eigen website kunnen we niet bereiken. Bert heeft verwoed zitten te proberen het toch voor mekaar te krijgen, maar helaas de Malgassiers zijn hem toch te slim af. Allerlei opties en functies zijn geloof ik geblokkeerd hier. Groeten aan jullie allemaal en wij genieten nog even verder hier in Madagascar.
In Antsirabé (27 september)
We hebben het rondje nu helemaal afgemaakt, we zitten nu weer in Antsirabé, waar we drie weken geleden ook begonnen zijn met onze trip naar het westen. En laten we net 5 minuten geleden ook in dit internetcafé onze gids Klaus, waarmee we de trip begonnen, hier tegenkomen. Afgelopen week-end is hij getrouwd met een Malagassische. Straks maar even de verhalen horen, we gaan straks met hem eten.
De afgelopen dagen hebben we gewandeld tussen de rijstvelden in Ambrosita met onze gidsen Johnny en André. Daar hebben we ook een bezoek gebracht aan een paar dorpjes van de betsileo, de Zafimaniry. Zij houden zich met name met houtbewerking bezig. Prachtig bewerkte deuren en luiken.
We volgen nu al ruim een week de route langs de RN7, de Malagassiche A2 die vanuit het zuiden naar Tana, de hoofdstad, loopt. Het is de enige weg die -meestal- geasfalteerd is; de rest is voor een groot deel 'piste'. Er rijdt, maar vooral loopt, vanalles langs deze weg. Wat auto's, maar vooral karren, mensen met al hun handelswaar, zebu's, honden etc. Al toeterend banen de chauffeurs hun weg.
Langs de weg zien we vaak Jehovaposten en soortgelijke communes. Ook een van onze chauffeurs heeft ons op een luidkeels meegezongen mis getrakteerd op weg naar Fiana. Wel geinig.
Verder hadden we het plan vandaag te gaan zwemmen, maar helaas is het zwembad dicht. Dus maar wat luiwammesen in het stadje en onze zeer fraaie tuin bij Villa Camelias. Morgen nog een laatste dagje genieten hier en dan woensdag weer op naar Tana.
De laatste dag (29 september)
Ons laatste berichtje uit Madagascar. Gisteren gefietst in de mooie omgeving, veel terrasbouw met rijst, groenten etc en een mooi meer. Met het dorpje Betafo als einddoel. Maar het was afzien! 35 km piste, berg op, berg af, helemaal door mekaar geschud en overal zand en stof. Nee, geef ons dan maar vier dagen een holle boomstam, rustig kabbelend op het water. Helemaal bekaf waren we. En we hadden een reperatiesetje mee voor de eventuele lekke band, wat echter nooit voorkwam, zo verzekerde ons de monsieur van de fietsenverhuur, maar jullie raden het al natuurlijk: Bert kreeg een lekke band onderweg. En de pomp van het setje paste niet..., geen plakspul in het setje... en het was echt snikheet, geen schaduw...Enfin, jullie kunnen je ongeveer voorstellen hoe Bert keek... Een toevallig passerende Mallagassier had meelij en ging hulp voor ons halen bij een paysan. Gevolg was dat temidden van een paar families de band werd gerepareerd. Eigenlijk best gezellig zo, vond Wendy. En na een uurtje konden we weer verder voor de laatste kilometertjes.
Gelukkig hadden we in ons hotel voor deze laatste nacht een kamer tout confort -met ligbad-, in tegenstelling tot gisteren toen we het kleinste kamertje ever hadden. Het bed paste er net in. De madame van het hotel schoot meteen in de lach toen ze Bert zag 'Ah, ce monsieur est grand!' En ze kwam meteen bedrijvig aanzetten met een stoeltje en kussen om het voeteind aan zijn kant te verlengen.
En zometeen gaan we per pousse-pousse -soort riksja- en taxi brousse naar Tana om de terugreis weer te aanvaarden.
(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://madagascar.hankes.nl/index.htm)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
