Copacabana
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
22 December 2000 | Bolivia, La Paz
(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)
Copacabana (22/12/2000)
In alle vroegte zijn we opgestaan om naar Copacabana te gaan, aan het Titicacameer. Dit ligt op 3.820 meter en is zo'n 457 meter diep). Het heeft een enorm oppervlak, 9.000 vierkante kilometer, en is het enige grote water waar de Bolivianen over beschikken sinds zo'n 125 jaar geleden de Chilenen het deel Antafagasto tot San Pedro veroverd hebben en Bolivia zijn toegang tot de Pacific ocean verloor. Het Titicacameer ligt ook gedeeltelijk in Peru.
Geinpsireerd door al die kauwende mensen hier en ons bezoek gisteren aan het coca-museum, hebben we nog een minicursus coca-kauwen gevolgd, voordat we de bus in stapten naar Copacabana. Een oud vrouwtje, Theodora, legde ons uit hoe we moesten kauwen en wat we moesten doen met het zwarte 'frutje' dat als katalysator dient zodat je 90% van de coca uit de bladeren kunt onttrekken. Enfin, na een half uur met een balletje in onze wang te hebben rondgelopen waren we het eigenlijk al zat. Niet aan ons besteed dus.
Vanuit Copacabana zijn we naar het Isla del Sol gevaren, het eiland dat grote betekenis heeft voor de Inca´s, omdat zij geloven dat de zon hier is geboren en er veel belangrijke religieuze/magische gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Omdat we niet zoveel tijd hadden, hebben we alleen een kijkje in het zuiden genomen, waar nog een Inca-trap te beklimmen valt. Erg steil, erg hoog, extra zwaar vanwege de ijle lucht (Marlies, we hebben aan je gedacht).
Verder hebben we gisterenavond nog Israelisch gegeten met een Israelische en twee Engelsen (waarmee we ook de driedaagse jeep-tour hebben gemaakt). Gisteren was een feestdag, Honneka (o.i.d.) voor de Joden en we waren dan ook getuige van het ontsteken van kaarsen, begeleid door gezang van de Joden en daarna een traktatie op soufgania. Dit zag er uit als een oliebol gevuld met satésaus. Gelukkig smaakte het anders, erg lekker.
Ook hebben we ons in La Paz van alles laten aansmeren door een allerliefst heksje, onze eigen 'Ootje Nack' (voor de Schijfwereldromanlezers). La Paz is overigens de eerste plek waar we wat regen en veel onweer hebben gehad. La Paz wordt omringd door bergen van over de 6.000 meter (hoogste de Illimani van 6.402 meter). Maar door het bewolkte weer konden we hier vrij weinig van zien. We kwamen ook nog langs het voetbalstadion van La Paz. Het schijnt dat de voetballers van La Paz alle thuiswedstrijden winnen en tegenstanders een voetbalpartij in La Paz een pure zelfmoordpoging vinden. Misschien een ideetje voor Ajax om de Arena op 4.000 meter te bouwen.
(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)
Copacabana (22/12/2000)
In alle vroegte zijn we opgestaan om naar Copacabana te gaan, aan het Titicacameer. Dit ligt op 3.820 meter en is zo'n 457 meter diep). Het heeft een enorm oppervlak, 9.000 vierkante kilometer, en is het enige grote water waar de Bolivianen over beschikken sinds zo'n 125 jaar geleden de Chilenen het deel Antafagasto tot San Pedro veroverd hebben en Bolivia zijn toegang tot de Pacific ocean verloor. Het Titicacameer ligt ook gedeeltelijk in Peru.
Geinpsireerd door al die kauwende mensen hier en ons bezoek gisteren aan het coca-museum, hebben we nog een minicursus coca-kauwen gevolgd, voordat we de bus in stapten naar Copacabana. Een oud vrouwtje, Theodora, legde ons uit hoe we moesten kauwen en wat we moesten doen met het zwarte 'frutje' dat als katalysator dient zodat je 90% van de coca uit de bladeren kunt onttrekken. Enfin, na een half uur met een balletje in onze wang te hebben rondgelopen waren we het eigenlijk al zat. Niet aan ons besteed dus.
Vanuit Copacabana zijn we naar het Isla del Sol gevaren, het eiland dat grote betekenis heeft voor de Inca´s, omdat zij geloven dat de zon hier is geboren en er veel belangrijke religieuze/magische gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Omdat we niet zoveel tijd hadden, hebben we alleen een kijkje in het zuiden genomen, waar nog een Inca-trap te beklimmen valt. Erg steil, erg hoog, extra zwaar vanwege de ijle lucht (Marlies, we hebben aan je gedacht).
Verder hebben we gisterenavond nog Israelisch gegeten met een Israelische en twee Engelsen (waarmee we ook de driedaagse jeep-tour hebben gemaakt). Gisteren was een feestdag, Honneka (o.i.d.) voor de Joden en we waren dan ook getuige van het ontsteken van kaarsen, begeleid door gezang van de Joden en daarna een traktatie op soufgania. Dit zag er uit als een oliebol gevuld met satésaus. Gelukkig smaakte het anders, erg lekker.
Ook hebben we ons in La Paz van alles laten aansmeren door een allerliefst heksje, onze eigen 'Ootje Nack' (voor de Schijfwereldromanlezers). La Paz is overigens de eerste plek waar we wat regen en veel onweer hebben gehad. La Paz wordt omringd door bergen van over de 6.000 meter (hoogste de Illimani van 6.402 meter). Maar door het bewolkte weer konden we hier vrij weinig van zien. We kwamen ook nog langs het voetbalstadion van La Paz. Het schijnt dat de voetballers van La Paz alle thuiswedstrijden winnen en tegenstanders een voetbalpartij in La Paz een pure zelfmoordpoging vinden. Misschien een ideetje voor Ajax om de Arena op 4.000 meter te bouwen.
(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
