Point 660
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
19 Juni 2007 | Denemarken, Kopenhagen
(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://groenland.hankes.nl)
De ijskap: Point 660 (19 juni) (dag 7)
De ijskap als testomgeving voor Volkswagen
Zo'n 40 km van Kangerlussuaq ligt 'point 660', hetgeen verwijst naar de hoogte ten opzichte van zeeniveau op deze plek. Hier begint de ijskap. Dat er een weg loopt van Kangerlussuq naar dit punt is te danken aan Volkswagen. Volkswagen wilde namelijk op de ijskap nieuwe automodellen testen in extreme weersomstandigheden. Toen heeft Volkswagen dus een weg aangelegd met toestemming van de Groenlandse autoriteiten. Later bleek echter dat deze testfaciliteit toch wel erg duur was en twee jaar geleden hebben ze deze weg dan ook overgedragen aan Groenland. De weg wordt nu vooral gebruikt door natuurwetenschappers en reisorganisaties.
Naar de ijskap in een stoere bus
We maken deze toer met een enorme truckbus waar zo'n 30 mensen in passen. Een hoog en robuust voertuig, dat zand en ijs kan trotseren. De heenreis verloop voorspoedig en we zien onderweg nog een aantal muskusossen. Als we op de ijskap zijn aangekomen, genieten we van een wandelingetje over de ijskap. Aangezien het ijs hier niet meer actief is, mag je hier namelijk op lopen. Wat een massaal en uitgestrekt ijslandschap. Imponerend.
Geen benzine meer
De terugweg is echter andere koek. Als we teruglopen naar de auto zien we al dat deze is geparkeerd op een wel heel ongelukkige plek. Op een redelijk steil stuk, de kabine bergopwaarts gericht (terwijl we bergaf moeten), vlak voor een dam bij een gletscherrivier. De bestuurder geeft aan dat hij de auto niet meer van zijn plek krijgt. De benzine van het remsysteem is namelijk op en de remmen blokkeren nu dus. En hij ziet geen mogeljikheid om een deel van de bezine van het motorsysteem over te gieten in het remsysteem. Daar staan we dan...
De bestuurder probeert contact te leggen met Kangerlussuaq via de radio, maar dat lukt pas na drie kwartier en gaat steeds heel moeizaam. We zitten namelijk ver van de bewoonde wereld in een dal en het is bewolkt. Als hij eindelijk het thuisfront duidelijk kan maken wat ons probleem is, wordt toegezegd dat er een auto naar ons toe zal komen met benzine. Die zal er ongeveer een uur over doen. Dus een kwestie van even geduld hebben.
Van de regen in de drup
Tijdens het wachten blijkt dat een van onze medepassagiers bij het leger werkt en verstand heeft van automotoren. Hij biedt aan om te kijken of hij niet toch benzine kan overhevelen van het motorsysteem naar het remsysteem. En warempel, na een half uurtje lukt het hem de auto aan de gang te krijgen!
Dan volgt er een, achteraf gezien, domme aktie van de bestuurder. Hij laat ons allemaal instappen in de bus en zet deze in zijn achteruit, op het smalle doorgangetje bij de gletscherrivier. En dat gaat dus fout en de auto helt zwaar over naar rechts. In een reflex komen alle passagiers die rechts zaten naar de linkerkant en zo lukt het ons om voldoende tegenwicht te bieden en niet verder om te kiepen in het water. De bestuurder schrikt hier ook van en laat ons voorzichtig 1 voor 1 uitstappen. Gelukkig is niemand verder geblesseerd, alleen zit de schrik er bij iedereen wel in.
Vervolgens probeert de chauffeur in zijn eentje die auto nog recht te krijgen, maar het wordt alleen maar erger. De wielen zakken rechtsvoor helemaal weg in het water, het is echt hopeloos. Op een gegeven moment besluit hij ook maar uit te stappen. Ondertussen begint het ook te regenen, schuilen kan ook niet meer in de bus. En bomen zijn er in Groenland niet. Maar we hebben gelukkig passende regen-en windkleding bij ons.
Een knap staaltje autorijden
En dan komt daar onze eerder aangevraagde reddingsploeg! Een jeep met twee Inuit die opgewekt met een tangetje en flesje benzine de auto uitstappen om ons te komen 'redden'. Zij wisten nog niet beter dan dat we alleen een benzineprobleem hadden. Hun ogen vallen bijna uit hun hoofd van verbazing als ze het 'terland-terzee-en-indelucht'-tafereel bij de rivier zien.
Toch gaan ze voortvarend aan de slag om het remsysteem van voldoende bezine te voorzien. Dat lukt en dan is de vraag: wat nu? Onze chauffeur waagt zich niet meer in de auto, maar een lid van de reddingsploeg wil toch nog wel een poging wagen. Het is dan net een spannende film en we zitten met zijn allen met ingehouden adem te kijken hoe deze man heel knap die bus uit het water manoevreert. Echt geweldig. En het blijkt dat de bus ook gewoon weer verder kan rijden!
En om 20.00, 3 uur later dan gepland, zijn we dan ook weer terug in Kangerlussuaq. Aangezien de schaarse restaurants maar tot 20.00 open zijn, wordt voor ons speciaal het cafetaria van het vliegveld langer open gehouden en kunnen we daar nog een hapje eten.
(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://groenland.hankes.nl)
De ijskap: Point 660 (19 juni) (dag 7)
De ijskap als testomgeving voor Volkswagen
Zo'n 40 km van Kangerlussuaq ligt 'point 660', hetgeen verwijst naar de hoogte ten opzichte van zeeniveau op deze plek. Hier begint de ijskap. Dat er een weg loopt van Kangerlussuq naar dit punt is te danken aan Volkswagen. Volkswagen wilde namelijk op de ijskap nieuwe automodellen testen in extreme weersomstandigheden. Toen heeft Volkswagen dus een weg aangelegd met toestemming van de Groenlandse autoriteiten. Later bleek echter dat deze testfaciliteit toch wel erg duur was en twee jaar geleden hebben ze deze weg dan ook overgedragen aan Groenland. De weg wordt nu vooral gebruikt door natuurwetenschappers en reisorganisaties.
Naar de ijskap in een stoere bus
We maken deze toer met een enorme truckbus waar zo'n 30 mensen in passen. Een hoog en robuust voertuig, dat zand en ijs kan trotseren. De heenreis verloop voorspoedig en we zien onderweg nog een aantal muskusossen. Als we op de ijskap zijn aangekomen, genieten we van een wandelingetje over de ijskap. Aangezien het ijs hier niet meer actief is, mag je hier namelijk op lopen. Wat een massaal en uitgestrekt ijslandschap. Imponerend.
Geen benzine meer
De terugweg is echter andere koek. Als we teruglopen naar de auto zien we al dat deze is geparkeerd op een wel heel ongelukkige plek. Op een redelijk steil stuk, de kabine bergopwaarts gericht (terwijl we bergaf moeten), vlak voor een dam bij een gletscherrivier. De bestuurder geeft aan dat hij de auto niet meer van zijn plek krijgt. De benzine van het remsysteem is namelijk op en de remmen blokkeren nu dus. En hij ziet geen mogeljikheid om een deel van de bezine van het motorsysteem over te gieten in het remsysteem. Daar staan we dan...
De bestuurder probeert contact te leggen met Kangerlussuaq via de radio, maar dat lukt pas na drie kwartier en gaat steeds heel moeizaam. We zitten namelijk ver van de bewoonde wereld in een dal en het is bewolkt. Als hij eindelijk het thuisfront duidelijk kan maken wat ons probleem is, wordt toegezegd dat er een auto naar ons toe zal komen met benzine. Die zal er ongeveer een uur over doen. Dus een kwestie van even geduld hebben.
Van de regen in de drup
Tijdens het wachten blijkt dat een van onze medepassagiers bij het leger werkt en verstand heeft van automotoren. Hij biedt aan om te kijken of hij niet toch benzine kan overhevelen van het motorsysteem naar het remsysteem. En warempel, na een half uurtje lukt het hem de auto aan de gang te krijgen!
Dan volgt er een, achteraf gezien, domme aktie van de bestuurder. Hij laat ons allemaal instappen in de bus en zet deze in zijn achteruit, op het smalle doorgangetje bij de gletscherrivier. En dat gaat dus fout en de auto helt zwaar over naar rechts. In een reflex komen alle passagiers die rechts zaten naar de linkerkant en zo lukt het ons om voldoende tegenwicht te bieden en niet verder om te kiepen in het water. De bestuurder schrikt hier ook van en laat ons voorzichtig 1 voor 1 uitstappen. Gelukkig is niemand verder geblesseerd, alleen zit de schrik er bij iedereen wel in.
Vervolgens probeert de chauffeur in zijn eentje die auto nog recht te krijgen, maar het wordt alleen maar erger. De wielen zakken rechtsvoor helemaal weg in het water, het is echt hopeloos. Op een gegeven moment besluit hij ook maar uit te stappen. Ondertussen begint het ook te regenen, schuilen kan ook niet meer in de bus. En bomen zijn er in Groenland niet. Maar we hebben gelukkig passende regen-en windkleding bij ons.
Een knap staaltje autorijden
En dan komt daar onze eerder aangevraagde reddingsploeg! Een jeep met twee Inuit die opgewekt met een tangetje en flesje benzine de auto uitstappen om ons te komen 'redden'. Zij wisten nog niet beter dan dat we alleen een benzineprobleem hadden. Hun ogen vallen bijna uit hun hoofd van verbazing als ze het 'terland-terzee-en-indelucht'-tafereel bij de rivier zien.
Toch gaan ze voortvarend aan de slag om het remsysteem van voldoende bezine te voorzien. Dat lukt en dan is de vraag: wat nu? Onze chauffeur waagt zich niet meer in de auto, maar een lid van de reddingsploeg wil toch nog wel een poging wagen. Het is dan net een spannende film en we zitten met zijn allen met ingehouden adem te kijken hoe deze man heel knap die bus uit het water manoevreert. Echt geweldig. En het blijkt dat de bus ook gewoon weer verder kan rijden!
En om 20.00, 3 uur later dan gepland, zijn we dan ook weer terug in Kangerlussuaq. Aangezien de schaarse restaurants maar tot 20.00 open zijn, wordt voor ons speciaal het cafetaria van het vliegveld langer open gehouden en kunnen we daar nog een hapje eten.
(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://groenland.hankes.nl)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
