Aankomst San Pedro

(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)

Aangekomen in San Pedro (07/12/2000)
Laat deze ochtend zijn we aangekomen in San Pedro, in een oase van de Atacamewoestijn. Gezien het enorme aantal hotels, agentschappen en restaurants, ziet het eruit alsof hier horden toeristen tegelijk kunnen zitten. Dit is nu gelukkig niet het geval, alhoewel we nog nergens zoveel toeristen hebben gezien als hier. Het is echter een goede uitgangsbasis om allerlei uitstapjes te maken, waarover wij later meer gaan vertellen! Waarschijnlijk gaan we van hieruit een driedaagse tocht door de Andes maken waarbij we gelijk de Boliviaanse grens oversteken, zodat dit misschien ons laatste bericht uit Chili is. In Bolivia schijn je op veel plaatsen te kunnen internetten; dus waarschijnlijk kunnen we de site regelmatig blijven bijvullen (dat zijn we wel verplicht als we al die berichten in het gastenboek lezen).

Overigens gaat het reizen en hostals vinden uitstekend. Wat wij wel merkwaardig vonden was dat het blijkbaar gebruikelijk is in Chili in het openbaar vervoer kansspelen te doen. De eerste keer dat ons dit overkwam (busreis van Santiago naar La Serena) werd in een keer door de steward een tombola gehouden met de nummers van de zitplaatsen. Wij dachten toen nog dat de steward persoonlijk wat meer Schwung aan het reisgebeuren wilde geven. Maar tijdens busreis 2 (La Serena naar Calama) werden om 21.00 in een keer de bingokaarten uitgehaald! Natuurlijk niet van die kartonnetjes met muntjes maar heuse professionele houten borden met schuifpaneeltjes. Iedereen moest meedoen en aangezien wij de enige niet-Chilenen waren, kwam de steward bij ons staan om te kijken of we het wel goed deden. Ik moest ook nog twee borden tegelijk bijhouden....en die steward maar fanatiek nummertje voor nummerje afraffelen en bij ons meeschuiven. Ik werd er een beetje zenuwachtig van. En dat alles met een zeer serieus gezicht (steward, met mooi uniform en pet). Nadat het winnende nummertje was gevallen (iedereen applaudiseren natuurlijk), ging hij door tot het eind, zodat je kon zien waar je een fout had gemaakt. We konden niet zo goed achterhalen wat nu de prijzen waren; volgens mij bij de tombola een fles water voor bij het ontbijt en bij de bingo het geld van de reis of een nieuwe reis. Maar aangezien ik toch soms erg moeite heb om het Chileens te volgen, kan het ook best een magnetron zijn.

Wat de taal betreft, is het wel leuk om de verschillen met het Castilliaans te zien (voor zover ik dat kan waarnemen). Voorbeeld is de aanduiding van ´heren´ op het toilet. In tegenstelling tot het Castilliaans waar ´señores´ of ´caballeros´ wordt gebruikt, wordt in het Chileens ´varones´ (verwantschap met ons woord ´baron´?) gebruikt. Ook de regel in het Castilliaans om woorden met een ´v´ uit te spreken als ´b´, wordt hier soms omgedraaid. Het duurde even voordat ik doorhad dat ´vevidas´ drankjes waren.

Wat ons verder nog opvalt is dat in winkels zo ontzettend veel mensen betrokken zijn bij je aankoop. Als je een pak koekjes koopt, doe je eerst een besteling. Dan ontvang je een bonnetje. Met dat bonnetje ga je naar de kassa. Daar reken je af en krijg je weer een (ander) bonnetje dat je kunt inleveren bij persoon 1. Meestal staat daar iemand naast om je pak koekjes in te pakken. Op de een of andere manier kwamen ´Taylor´, ´autonome taakgroepen´ en de ´barbapapa van Mintzberg´ acuut weer boven drijven. (Misschien een ideetje voor Melkert?)

Maar bovenal zijn onze ervaringen met Chilenen positief: vriendelijk, behulpzaam en niet opdringerig.

(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)