Oquaatsut

(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://groenland.hankes.nl)

Oquaatsut (Rodebay) (16 juni) (dag 4)
Een voormalige Nederlandse walvisvaardersplaats
We maken een boottrip naar Oqaatsut dat zo'n 20 km van Ilulissat ligt. Nederlandse walvisvaarders hebben zich er in de 18e eeuw gevestigd en daaraan dankt het zijn naam Rodebay (rustige baai). De walvisvaarders stonden erop dat er op een eerlijke manier zaken werden gedaan met de Inuit en op uitbuiting en diefstal stonden strenge straffen (gelijk aan piraterij). Echter op een gegeven moment zijn de Nederlanders verjaagd door de Denen in de enige zeeslag die ooit in Groenland heeft plaatsgevonden. De Groenlandse naam van dit dorp verwijst naar een vogelkolonie die daar nestelt.

Kaffemik
Na een mooie boottrip gaan wij gaan op de koffie (Kaffemik) bij een Inuik-vrouw, samen met een Frans stel dat bezig is om een stripboek te maken over Fransen in Groenland. De Inuik-vrouw heeft heerlijke taart gemaakt met bessen. Communiceren met haar gaat moeizaam, maar met gebaren en wat goede wil komen we een heel eind. Het duurt even voordat ze doorheeft dat ik zes maanden zwanger ben in plaats van dat ik mijn zesde kind krijg. Gelukkig biedt de maan die de Fransman tekent opheldering! Oef.

Comfortabel maar geïsoleerd
Het huisje in Rodebay ziet er van buiten eenvoudig uit, maar is verrassend modern ingericht: wasmachine, tv, magnetron etc. is aanwezig. Verder staat het huis vol met trofeeën van voetbal en sledehondenwedstrijden en blijkt de vrouw eindeloos veel handwerkjes te maken met kraaltjes.

Sterker nog dan in Ilulissat bekruipt ons hier het gevoel: wat moet je in hemelsnaam hier doen de hele dag, behalve vissen en televisie kijken? Er is hier werkelijk niets te doen en het dorp ligt harstikke geïsoleerd. Hoe moet dat dan zijn in de herfst en winter als het koud en donker is? We besluiten ons bezoek met het genieten van het uitzicht op de baai. Het gekraak en gedonder van het ijs blijft fascineren.

Meer honden dan mensen
Rodebay is veel kleiner dan Ilulissat, het heeft zo'n 50 inwoners. En in Rodebay geldt nog de traditionele verhouding hond tot mens: 4:1. Er lopen dus zo'n 200 sledehonden rond!

Aangezien ze in de zomer niets te doen hebben (er is dan geen sneeuw) zitten/lopen ze allemaal buiten. Vroeger liepen ze los, maar tegenwoordig horen mannetjes vast te zitten, vrouwtjes en puppies mogen wel loslopen. Aangezien in Groenland privébezit van huizen niet bestaat en er ook geen muren of schuttingen om huizen staan zie je overal verspreid bij huizen en in de heuvels honden zitten. Op stenen en soms in hoge hokken van gaas. Dat laatste vind ik wel zo'n slim idee, maar er wordt ons verteld dat deze hokken daar oorspronkelijk niet voor zijn gemaakt. Die zijn namelijk vroeger gebouwd voor kleine kinderen! Om te voorkomen dat de loslopende honden ze zouden bijten.

Hondenlevens
Afijn, al ben ik geen hondenheld en -fan, ik moet toegeven dat het mooie beesten zijn. En hondenliefhebber Bert vindt ze natuurlijk geweldig. Lichte vachten en een echt wolvenuiterlijk (en -gehuil). Deze honden zijn op zich fysiek veel sterker dan Europese soorten en krijgen slechts om de paar dagen eten. Ze kunnen een jaar of 12-15 worden, maar omdat ze hier in zulke slechte omstandigheden leven, een paar maanden keihard werken en de rest van het jaar aan de ketting liggen, worden ze meestal maar een jaar of 5.

Binnen een roedel honden wordt zowel bij de mannetjes als vrouwtjes gevochten om de macht. De vrouwtjes doen dat niet zo frequent, maar een gevecht eindigt wel altijd met 1 dood vrouwtje. De mannetjes vechten vaker, maar bijten mekaar niet dood. Wat ons verder opvalt als je ze vergelijkt met honden hier is dat ze totaal geen waakgedrag vertonen, ook niet als ze aan de ketting liggen. Aan voorbijkomende passanten schenken ze vaak nauwelijks aandacht.

(Zie voor foto's en verslagen onze website: http://groenland.hankes.nl)