Yangon
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
05 December 2006 | Myanmar, Rangoon
(Zie onze website http://burma.hankes.nl voor foto's en verslagen van onze reis)
Yangon (4 en 5 december) (dag 25 en 26)
Na een vlucht van een uurtje vanuit Bagan zijn we weer in Yangon. Veel is daar nog hetzelfde als toen we daar begonnen 3,5 week geleden (bijvoorbeeld ons hotel en de smaak van de lekkerste yoghurt van Burma bij Nilar yoghourt shop), maar sommige dingen zijn wat veranderd: het is wat koeler, er hangt hier en daar al flink wat kerstversiering en we merken dat we minder Kyatt voor onze dollars krijgen (1150 in plaats van 1220 zo'n 3 weken geleden).
Sinterklaasvoorbereidingen
We lopen nog wat door de stad om ook nog wat van sinterklaasafbeeldingen te vinden in een internetcafe voor onze sinterklaaskadootjes aan de familie van Yan en San. Het is een belevenis op zich. We vinden een sinterklaasgifje en zwartepietgifje maar in het internetcafe is de inkt op. Ze geven daar aan dat we een cd kunnen branden met de afbeeldingen en dan in een copy shop in het centrum kunnen printen. Zo gezegd...
Bij de copyshop snappen ze niet zo goed wat we willen en bij het zien van onze (lage resolutie) gifjes gaan zij acuut vanuit hun mooie image galery kerstmanplaatjes downloaden. Maar dat willen wij natuurlijk niet. Echter het verschil tussen Sinterkaas en de Kerstman is nog niet zo gemakkelijk uitgelegd aan een Burmees die nauwelijks Engels spreekt... Afijn, het heeft wat voeten in de aarde, maar dan toch hebben we dan eindelijk onze pagina met daarin de bewuste plaatjes. Wel veel te groot, maar alla. En wij denken: en dan nu op 'printen' drukken en klaar is Kees. Maar nee hoor, we krijgen een bonnetje en de boodschap dat we een uur later kunnen terugkomen, de afbeelding wordt naar een soort fotostudio gestuurd en daar op fantastisch mooi fotopapier geprint. Hihi.
Whatever, voor ons doel is het meer dan voldoende, maar wij worden meewarig aangekeken als we weglopen, dat we met zulk lage kwaliteit plaatjes genoegen nemen. In het hotel voegen we de gedichten erbij die ik op de boot van Mandalay naar Bagan heb gemaakt (wel in mijn boerefluitenengels a la 'Saint was thinking what he should shinking'....)
Dineren met de familie van San
's Avonds ontmoeten we de familie van San, met weer alle spullen die we voor hun zullen gaan meenemen vanuit Burma naar Nederland. Vanaf het moment dat Bert deze vracht voor het eerst zag in Mandalay, een dag of tien geleden, heeft hij zich druk zitten maken hoe we dat allemaal mee moeten krijgen: boekjes, cd's, kleding, stof voor kleiding, geweven tassen, snoepzakjes en andere zoetigheden, fluwelen wandversieringen, thee, een paar stammen thanaka, worstjes, fluit, belletjes, bhoeddabeeldje, sieraden, slippers etc. etc. en de wetenschap dat we van een andere famiie ook nog een pakket zullen krijgen.... Iedere keer als ik daarna ergens een lullig klein souvenirtje wilde kopen zei hij: 'En hoe denk je dat allemaal te gaan transporteren?' Afijn, ik ben op dit gebied de optimist van ons tweeen en ken in mijn gedachten aan mijn handbagagerugzak uitzonderlijk comprimerende kwaliteiten toe. En meestal is het ook zo dat op het moment supreme Bert degene is die het allemaal toch gewoon netjes keurig ingepakt krijgt. En daar anticipeer ik dan maar alvast op.
Het eten met het nichtje van San, haar man Ngi, haar zus en haar ouders was echt reuzegezellig. Het is toevallig dat we in deze samenstelling kunnen eten in Yangon (namelijk alleen een nichtje van San woont hier werkelijk, de rest woont honderden kilometers verder). Echter Ngi heeft een cursus hotel management in Yangon en aangezien zijn vrouw op dit moment geen werk heeft (zij is onderwijzeres Engels) besluit ze mee te gaan en haar ouders mee te nemen zodat ze hun zus kunnen opzoeken die in Yangon woont. Alleen Ngi en zijn vrouw spreken Engels en hebben het dus druk met tolken. We geven Ngi onze Lonely Planet, die hebben wij toch niet meer nodig, scheelt weer in gewicht van onze bagage en Ngi kan 'm goed gebruiken in het kader van zijn opleiding en baan (hij werkt in een hotel maar is ook gids).
We eten in het restaurant met Burmese specialiteiten tegenover ons hotel. Daarna gaan we met zijn allen nog winkelen in de buurt en krijg ik nog slippers kado en Bert en longyi (lap stof die je als rok draagt). Die past hij aan, onder grote hilariteit van de familie, het winkelpersoneel en overige klanten. Maar het stond best goed, ietsjes aan de korte kant. We maken met hen verder de afspraak, dat mocht de bage van hen niet passen in combinatie met de bagage die we de volgende dag krijgen, we het snoepgoed zullen laten afvallen.
Ontbijten met de famile van Yan
Achteraf blijken onze zorgen over hoeveelheid bagage niet nodig te zijn: als de familie van Yan de volgende ochtend arriveert, biljkt hun pakket kleiner te zijn dan het pakket dat we al hadden. Op het vliegveld zal later blijken dat we in totaal zo'n 40 kg bij ons hebben (in Kuala Lumpur zal nog 2 dagen later de digitale weegschaal 39,9 kilo aanwijzen!), precies het maximaal toegestane gewicht. Met de familie van Yan gaan we ontbijten in een Indiaas restaurant. Echt heerlijk eten. En ook weer gezellig. Net als de vorige keer is Yan's moeder, zwager en zus erbij. Na het ontbijt brengen ze ons naar het vliegveld en van daaruit vliegen we om 12.15 naar Kuala Lumpur. Bij hen laten we onze Bradt-gids achter, ook in het kader van gewichtsvermindering.
(Zie onze website http://burma.hankes.nl voor foto's en verslagen van onze reis)
Yangon (4 en 5 december) (dag 25 en 26)
Na een vlucht van een uurtje vanuit Bagan zijn we weer in Yangon. Veel is daar nog hetzelfde als toen we daar begonnen 3,5 week geleden (bijvoorbeeld ons hotel en de smaak van de lekkerste yoghurt van Burma bij Nilar yoghourt shop), maar sommige dingen zijn wat veranderd: het is wat koeler, er hangt hier en daar al flink wat kerstversiering en we merken dat we minder Kyatt voor onze dollars krijgen (1150 in plaats van 1220 zo'n 3 weken geleden).
Sinterklaasvoorbereidingen
We lopen nog wat door de stad om ook nog wat van sinterklaasafbeeldingen te vinden in een internetcafe voor onze sinterklaaskadootjes aan de familie van Yan en San. Het is een belevenis op zich. We vinden een sinterklaasgifje en zwartepietgifje maar in het internetcafe is de inkt op. Ze geven daar aan dat we een cd kunnen branden met de afbeeldingen en dan in een copy shop in het centrum kunnen printen. Zo gezegd...
Bij de copyshop snappen ze niet zo goed wat we willen en bij het zien van onze (lage resolutie) gifjes gaan zij acuut vanuit hun mooie image galery kerstmanplaatjes downloaden. Maar dat willen wij natuurlijk niet. Echter het verschil tussen Sinterkaas en de Kerstman is nog niet zo gemakkelijk uitgelegd aan een Burmees die nauwelijks Engels spreekt... Afijn, het heeft wat voeten in de aarde, maar dan toch hebben we dan eindelijk onze pagina met daarin de bewuste plaatjes. Wel veel te groot, maar alla. En wij denken: en dan nu op 'printen' drukken en klaar is Kees. Maar nee hoor, we krijgen een bonnetje en de boodschap dat we een uur later kunnen terugkomen, de afbeelding wordt naar een soort fotostudio gestuurd en daar op fantastisch mooi fotopapier geprint. Hihi.
Whatever, voor ons doel is het meer dan voldoende, maar wij worden meewarig aangekeken als we weglopen, dat we met zulk lage kwaliteit plaatjes genoegen nemen. In het hotel voegen we de gedichten erbij die ik op de boot van Mandalay naar Bagan heb gemaakt (wel in mijn boerefluitenengels a la 'Saint was thinking what he should shinking'....)
Dineren met de familie van San
's Avonds ontmoeten we de familie van San, met weer alle spullen die we voor hun zullen gaan meenemen vanuit Burma naar Nederland. Vanaf het moment dat Bert deze vracht voor het eerst zag in Mandalay, een dag of tien geleden, heeft hij zich druk zitten maken hoe we dat allemaal mee moeten krijgen: boekjes, cd's, kleding, stof voor kleiding, geweven tassen, snoepzakjes en andere zoetigheden, fluwelen wandversieringen, thee, een paar stammen thanaka, worstjes, fluit, belletjes, bhoeddabeeldje, sieraden, slippers etc. etc. en de wetenschap dat we van een andere famiie ook nog een pakket zullen krijgen.... Iedere keer als ik daarna ergens een lullig klein souvenirtje wilde kopen zei hij: 'En hoe denk je dat allemaal te gaan transporteren?' Afijn, ik ben op dit gebied de optimist van ons tweeen en ken in mijn gedachten aan mijn handbagagerugzak uitzonderlijk comprimerende kwaliteiten toe. En meestal is het ook zo dat op het moment supreme Bert degene is die het allemaal toch gewoon netjes keurig ingepakt krijgt. En daar anticipeer ik dan maar alvast op.
Het eten met het nichtje van San, haar man Ngi, haar zus en haar ouders was echt reuzegezellig. Het is toevallig dat we in deze samenstelling kunnen eten in Yangon (namelijk alleen een nichtje van San woont hier werkelijk, de rest woont honderden kilometers verder). Echter Ngi heeft een cursus hotel management in Yangon en aangezien zijn vrouw op dit moment geen werk heeft (zij is onderwijzeres Engels) besluit ze mee te gaan en haar ouders mee te nemen zodat ze hun zus kunnen opzoeken die in Yangon woont. Alleen Ngi en zijn vrouw spreken Engels en hebben het dus druk met tolken. We geven Ngi onze Lonely Planet, die hebben wij toch niet meer nodig, scheelt weer in gewicht van onze bagage en Ngi kan 'm goed gebruiken in het kader van zijn opleiding en baan (hij werkt in een hotel maar is ook gids).
We eten in het restaurant met Burmese specialiteiten tegenover ons hotel. Daarna gaan we met zijn allen nog winkelen in de buurt en krijg ik nog slippers kado en Bert en longyi (lap stof die je als rok draagt). Die past hij aan, onder grote hilariteit van de familie, het winkelpersoneel en overige klanten. Maar het stond best goed, ietsjes aan de korte kant. We maken met hen verder de afspraak, dat mocht de bage van hen niet passen in combinatie met de bagage die we de volgende dag krijgen, we het snoepgoed zullen laten afvallen.
Ontbijten met de famile van Yan
Achteraf blijken onze zorgen over hoeveelheid bagage niet nodig te zijn: als de familie van Yan de volgende ochtend arriveert, biljkt hun pakket kleiner te zijn dan het pakket dat we al hadden. Op het vliegveld zal later blijken dat we in totaal zo'n 40 kg bij ons hebben (in Kuala Lumpur zal nog 2 dagen later de digitale weegschaal 39,9 kilo aanwijzen!), precies het maximaal toegestane gewicht. Met de familie van Yan gaan we ontbijten in een Indiaas restaurant. Echt heerlijk eten. En ook weer gezellig. Net als de vorige keer is Yan's moeder, zwager en zus erbij. Na het ontbijt brengen ze ons naar het vliegveld en van daaruit vliegen we om 12.15 naar Kuala Lumpur. Bij hen laten we onze Bradt-gids achter, ook in het kader van gewichtsvermindering.
(Zie onze website http://burma.hankes.nl voor foto's en verslagen van onze reis)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
