Biel
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
10 Augustus 2009 | Zwitserland, Biel
Biel (dag 12, 10 augustus 2009)
Al 2 dagen eerder zijn we in Biel gearriveerd, maar we hebben nu pas de gelegenheid het stadje zelf te bekijken. Biel/Bienne is het grootste tweetalige stadje van Zwitserland. We logeren hier 3 dagen bij een chiropractor, op de zolderverdieping van een mooi herenhuis, vlakbij het oude centrum van Biel. In eerste instantie beschikken we over een woon/slaapkamer en enorme badkamer en bad. Maar al snel horen we dat we ook gebruik mogen maken van de keuken op de zolderetage. Eigenlijk bivakkeert schoonmoeder daar, maar die kan wel even verkassen. Riant voor ons dus.
De vrouw van chiropractor komt ook meteen aanzetten met een mand met speelgoed voor Claire. Ze hebben namelijk een dochtertje van 3 jaar, Paula geheten (door Claire 'Pau' genoemd). Het is taaltechnisch wat ingewikkeld, nog meer dan je van een tweetalige stad mag verwachten. De chiropractor is Duitstalig, zijn vrouw Russisch maar spreek ook Frans en het dochtertje verstaat Duits, maar spreekt alleen Russisch.
Verder hebben ze 2 mooie witte katten die meestal voor hun deur in het trappenhuis liggen, waar we steeds langs moeten. Na een dag zijn de katten al pleite als ze Claire maar aan horen komen, want die wil ze maar aaien aaien en nog eens aaien.
Deze streek is bekend vanwege horloge-industrie. Omega is hier gevestigd en Rolex en Swatch ook in de buurt. Al is het een industriestadje, we vinden het oude centrum heel mooi (een paar fraaie pleinen) en de ligging aan de Bielersee maakt het ook wel relaxed.
Helaas boffen we niet erg met het weer, het is bewolkt en regent af en toe. Dus af en toe moeten we echt ergens naar binnen vluchten. Weer om aan het meer te liggen met een boek (ons oorspronkelijk idee), is het niet. Gelukkig hebben we wel weer een speeltuin kunnen vinden. Aan het eind van de dag komen we tot de conclusie dat we het idee hebben in een Oost-Europese stad terecht gekomen te zijn. Het is misschien toeval maar overal waar we komen voor een bakkie koffie of iets te eten worden we geholpen door botte, onverschillige Oost-Europeanen, we denken Joegoslaven. Overal liggen ook kranten uit Oosteuropese streken.
Claire loopt soms op kinderen af, raakt ze aan en zegt dan: 'Tikkie' en wordt dan vervolgens niet-begrijpend aangekeken :-). Als we haar naam roepen zegt ze tegenwoordig ook af en toe 'ja' in plaats van alleen maar op te kijken.
Eigenlijk zijn we er niet rouwig om dat we morgen weer vertrekken naar Besancon.
We gaan dan de volgende ochtend wel nog even langs Erlach, dat ligt toch op de route en daar zitten Dionne & co in een huisje. Erlach ligt aan de andere kant van de Bielersee midden tussen de wijngaarden. Het is een leuk klein plaatsje. Dionne & co hebben een gezellig huisje, vlakbij het meer.
We lopen daar nog even heen na een gezamenlijke bak koffie. En dan is het echt afscheid nemen geblazen. We gaan mekaar nu 10 dagen niet zien :-)!
Zie onze website http://zwitserland2009.hankes.nl voor foto's en verslagen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley