Franche-Comté
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
14 Augustus 2009 | Zwitserland, Bern
Zie onze website http://zwitserland2009.hankes.nl voor foto's en verslagen
Franche-comté (dag 13, 11 - 13 augustus 2009)
Les salines de Claude-Nicolas Ledoux (11 augustus)
En dan rijden we vanuit het Zwitserse Erlach naar de Franche-Comté. We maken een tussenstop in Arc-et-Senans. Daar heeft de architect Claude Nicolas Ledoux een zoutfabriek gebouwd, dit zou de zoutstad Chaux moeten worden. Hij wilde daarbij ook de arbeiderswoningen integreren.
De zoutstad zou in een hele cirkel worden gebouwd. Echter de helft is maar gerealiseerd, omdat er inmiddels nieuwe zoutwinningstechnieken waren en de zoutfabriek van Arc-et-Senans in verval raakte. Wat er van over is, is de moeite waard om te bezoeken en staat sinds een jaar of 20 ook op de Unesco Werelderfgoedlijst.
Ik kende Ledoux met name van de tolhuisjes in Parijs die heeft gemaakt. Deze zijn voor een groot deel vernietigd na de Franse Revolutie.
En dan gaan we en route naar Geneuille, zo'n 10 km boven Besancon. We zitten hier in een mooie landelijke chambre d'hote, een feite een klein huisje voor ons drieën zonder keuken. En bij het huis ligt ook een zwembad. Het is hier heerlijk bij komen. En ons eerste table d'hote smaakt ook goed.
Een dagje luieren (12 augustus)
De dag erna luieren we in en om huis. Het is erg warm. Het is ook mijn verjaardag. Van Claire krijg ik een mooie knutselwerk en we hebben hier vrije internettoegang. Leuk al die verjaardagmail en -sms.
In dit iniminidorp is het lastig koud bier vinden, totdat we ontdekken dat we het gewoon bij Le lavoir des reves kunnen krijgen. We eten overigens lokale specialiteiten: comté-kaas (gruyère-achtig), saucisse de morteau, rosé en rode wijn van Arbois.
Besancon (13 augustus)
Op onze laatste vakantiedag gaan we naar Besancon, hoofdstad van de Franche-Comte. In 1990 heb ik er vijf maanden gewoond, toen ik stage liep op het CLA (Centre de Linguistique Appliquee). Een jaar later ben ik er nog geweest om Dionne op te zoeken die er toen zat. Daarna ben ik er nooit meer geweest.
We parkeren bij de Rue Battant en lopen dan de stad in. En dan volgt een rondje bekijken en fotograferen van vertrouwde plekken: mooie trapgalerijen in de Rue Battant, de kade langs de Doubs, Place du 8 septembre.
La brioche doree, waar ik steeds mijn lunch haalde bestaat nog steeds, evenals Les Carmes, cafe du Commerce en Viennoise waar ik talloze boules de berlin heb verslonden. Ik denk dat Bert gek werd van al mijn '20 jaar geleden was dit zus en dat zo...' En wat voel ik me ook oud, pratend over 20 jaar geleden. En dat net zo na mijn veertigste verjaardag, je zou er depri van worden.
Op de Place du 8 septembre staat nu een carroussel waar Claire even in gaat. Mijn voormalige stamkroeg op dit plein, Grand Vatel, is van naam veranderd, maar ziet nog hetzelfde uit. Hier heb ik heel wat martini's gedronken. Vond ik niet zo lekker, maar het was stukken goedkoper dan bier, wijn, cola of mineraalwater en ik had maar weinig geld...
Op een weer teruggevonden automatische piloot lopen we naar het CLA, al weet ik niet meer helemaal precies meer welk gebouw het is. Uiteindelijk toch gevonden. Maar helaas gesloten, dus ik kan niet op de binnenplaats komen waar ik werkte in de bibliotheek.
Ineens komt er een vrouw het gebouw uit die vervolgens de boel weer afsluit. Ik grijp dan maar mijn kans en vraag haar of ik even naar binnen mag wippen om te kijken. De vrouw, die een sleutel heeft van het in de zomervakantie gesloten gebouw vanwege afmaken scriptie, is heel welwillend en gunt ons de tijd rond te kijken. Het gebouw is van functie veranderd, geen bieb meer, maar is voor de rest nog hetzelfde. Sterker nog, er lijkt wel 20 jaar niets aan gedaan te zijn, zo onderkomen is het. Maar ik loop er dolgelukkig rond, die vrouw zal wel gedacht hebben...
Het gebouw bevindt zich in Rue Megevand, genoemd naar de Zwitser die de horloge-industrie naar Besancon heeft gebracht en Besancon tot klokkencentrum van Frankrijk heeft gemaakt. Besancon is ook de geboorteplaats van Victor Hugo en de gebroeders Lumiere.
Daarna eten we bij les Carmes en lopen over de binnenplaats van Palais Granvelle. Dan gaan we de citadelle op, gebouwd door Vauban nadat Besancon was bevrijd van de Spanjaarden (onder het motto van: dit gebeurt ons niet nog een keer). Tegenwoordig staat deze vestingsstad ook op de Unesco werelderfgoedlijst.
Op de citadelle lopen we rond langs alle fortresten en genieten we van mooi uitzicht op de Doubs en de oude stad. En Claire 'aait' vissen in de dierentuin. Uiteindelijk lopen we nog naar het Parque Micaud.
Het is heerlijk rondlopen in Besancon en tegelijkertijd ook raar. Het voelt vertrouwd, maar ik ken er niemand meer. En ik zit nu ook in zo'n andere levensfase, ben echt geen student meer. En loop met een andere man dan degene die mij toendertijd bezocht. En natuurlijk: toen had ik nog geen kind.
Veel is nog zoals ik me herinner, alleen de stenen van de huizen lijken veel witter. Ook ben ik niet gewend aan een heet Besancon. Beide keren dat ik er was, was het winter (ook sneeuw) of pril voorjaar.
Als we weer verder rijden, rijden we ook door de straat waar ik heb gewoond, in een buitenwijk. Helaas weet ik het huisnummer niet uit mijn hoofd. Ik denk een huis te herkennen, toch maar eens nakijken thuis.
En dan rijden we naar Metz en dan check ik bij een McDonalds mijn e-mail. En dan zie ik zo iets bizars, zo toevallig: een van de mensen die ik kende in Besancon en waar ik al 20 jaar geen contact meer mee heb gehad, heeft uitgerekend vandaag mij uitgenodigd via Facebook en vraagt zich af of ik hem nog ken van jaren geleden. Het is Denis, de zoon van de man bij wie ik in de bibliotheek van het CLA werkte, de plek die ik een paar uur eerder heb bezocht. Echt stupefaite ben ik. Afijn thuis maar verder contact leggen.
Iets vergelijkbaars maakte ik vorig jaar mee toen ik via Hyves contact legde met Colinda, met wie ik veel optrok in Besancon. Ze accepteerde mijn uitnodiging met het stomverbaasde bericht dat ze net dat week-end in Besancon was geweest om haar twee zoontjes en man te laten zien waar ze vroeger had gestudeerd (zij was studente bij CLA).
Overigens heb ik dankzij Facebook ook weer contact met Anabelle uit Puerto Rico en via Linkedin weer met Anne uit Noorwegen. Beiden ook vriendinnen in Besancon. Met Anne heb ik zelfs begin dit jaar geluncht in Utrecht toen ze op doorreis was. Dit allemaal geheel terzijde. Maar het wordt allemaal opgeroepen door dat mailtje van Denis.
We slapen in een Formule 1 hotel bij Metz. Met een hoogslaper, die Claire als ultieme speelplek ziet. De dag erna maken we nog een tussenstop in Luxemburg in Dudelange, in het enige geopende cafe om deze tijd, 9.00 's ochtends. Een beetje deprimerende omgeving: er wordt volop gerookt, bier en wijn geschonken. En dan slaan we zelf nog drank in bij de plaatselijke supermarkt (:-)) en tuffen we naar Utrecht.
Zie onze website http://zwitserland2009.hankes.nl voor foto's en verslagen
Franche-comté (dag 13, 11 - 13 augustus 2009)
Les salines de Claude-Nicolas Ledoux (11 augustus)
En dan rijden we vanuit het Zwitserse Erlach naar de Franche-Comté. We maken een tussenstop in Arc-et-Senans. Daar heeft de architect Claude Nicolas Ledoux een zoutfabriek gebouwd, dit zou de zoutstad Chaux moeten worden. Hij wilde daarbij ook de arbeiderswoningen integreren.
De zoutstad zou in een hele cirkel worden gebouwd. Echter de helft is maar gerealiseerd, omdat er inmiddels nieuwe zoutwinningstechnieken waren en de zoutfabriek van Arc-et-Senans in verval raakte. Wat er van over is, is de moeite waard om te bezoeken en staat sinds een jaar of 20 ook op de Unesco Werelderfgoedlijst.
Ik kende Ledoux met name van de tolhuisjes in Parijs die heeft gemaakt. Deze zijn voor een groot deel vernietigd na de Franse Revolutie.
En dan gaan we en route naar Geneuille, zo'n 10 km boven Besancon. We zitten hier in een mooie landelijke chambre d'hote, een feite een klein huisje voor ons drieën zonder keuken. En bij het huis ligt ook een zwembad. Het is hier heerlijk bij komen. En ons eerste table d'hote smaakt ook goed.
Een dagje luieren (12 augustus)
De dag erna luieren we in en om huis. Het is erg warm. Het is ook mijn verjaardag. Van Claire krijg ik een mooie knutselwerk en we hebben hier vrije internettoegang. Leuk al die verjaardagmail en -sms.
In dit iniminidorp is het lastig koud bier vinden, totdat we ontdekken dat we het gewoon bij Le lavoir des reves kunnen krijgen. We eten overigens lokale specialiteiten: comté-kaas (gruyère-achtig), saucisse de morteau, rosé en rode wijn van Arbois.
Besancon (13 augustus)
Op onze laatste vakantiedag gaan we naar Besancon, hoofdstad van de Franche-Comte. In 1990 heb ik er vijf maanden gewoond, toen ik stage liep op het CLA (Centre de Linguistique Appliquee). Een jaar later ben ik er nog geweest om Dionne op te zoeken die er toen zat. Daarna ben ik er nooit meer geweest.
We parkeren bij de Rue Battant en lopen dan de stad in. En dan volgt een rondje bekijken en fotograferen van vertrouwde plekken: mooie trapgalerijen in de Rue Battant, de kade langs de Doubs, Place du 8 septembre.
La brioche doree, waar ik steeds mijn lunch haalde bestaat nog steeds, evenals Les Carmes, cafe du Commerce en Viennoise waar ik talloze boules de berlin heb verslonden. Ik denk dat Bert gek werd van al mijn '20 jaar geleden was dit zus en dat zo...' En wat voel ik me ook oud, pratend over 20 jaar geleden. En dat net zo na mijn veertigste verjaardag, je zou er depri van worden.
Op de Place du 8 septembre staat nu een carroussel waar Claire even in gaat. Mijn voormalige stamkroeg op dit plein, Grand Vatel, is van naam veranderd, maar ziet nog hetzelfde uit. Hier heb ik heel wat martini's gedronken. Vond ik niet zo lekker, maar het was stukken goedkoper dan bier, wijn, cola of mineraalwater en ik had maar weinig geld...
Op een weer teruggevonden automatische piloot lopen we naar het CLA, al weet ik niet meer helemaal precies meer welk gebouw het is. Uiteindelijk toch gevonden. Maar helaas gesloten, dus ik kan niet op de binnenplaats komen waar ik werkte in de bibliotheek.
Ineens komt er een vrouw het gebouw uit die vervolgens de boel weer afsluit. Ik grijp dan maar mijn kans en vraag haar of ik even naar binnen mag wippen om te kijken. De vrouw, die een sleutel heeft van het in de zomervakantie gesloten gebouw vanwege afmaken scriptie, is heel welwillend en gunt ons de tijd rond te kijken. Het gebouw is van functie veranderd, geen bieb meer, maar is voor de rest nog hetzelfde. Sterker nog, er lijkt wel 20 jaar niets aan gedaan te zijn, zo onderkomen is het. Maar ik loop er dolgelukkig rond, die vrouw zal wel gedacht hebben...
Het gebouw bevindt zich in Rue Megevand, genoemd naar de Zwitser die de horloge-industrie naar Besancon heeft gebracht en Besancon tot klokkencentrum van Frankrijk heeft gemaakt. Besancon is ook de geboorteplaats van Victor Hugo en de gebroeders Lumiere.
Daarna eten we bij les Carmes en lopen over de binnenplaats van Palais Granvelle. Dan gaan we de citadelle op, gebouwd door Vauban nadat Besancon was bevrijd van de Spanjaarden (onder het motto van: dit gebeurt ons niet nog een keer). Tegenwoordig staat deze vestingsstad ook op de Unesco werelderfgoedlijst.
Op de citadelle lopen we rond langs alle fortresten en genieten we van mooi uitzicht op de Doubs en de oude stad. En Claire 'aait' vissen in de dierentuin. Uiteindelijk lopen we nog naar het Parque Micaud.
Het is heerlijk rondlopen in Besancon en tegelijkertijd ook raar. Het voelt vertrouwd, maar ik ken er niemand meer. En ik zit nu ook in zo'n andere levensfase, ben echt geen student meer. En loop met een andere man dan degene die mij toendertijd bezocht. En natuurlijk: toen had ik nog geen kind.
Veel is nog zoals ik me herinner, alleen de stenen van de huizen lijken veel witter. Ook ben ik niet gewend aan een heet Besancon. Beide keren dat ik er was, was het winter (ook sneeuw) of pril voorjaar.
Als we weer verder rijden, rijden we ook door de straat waar ik heb gewoond, in een buitenwijk. Helaas weet ik het huisnummer niet uit mijn hoofd. Ik denk een huis te herkennen, toch maar eens nakijken thuis.
En dan rijden we naar Metz en dan check ik bij een McDonalds mijn e-mail. En dan zie ik zo iets bizars, zo toevallig: een van de mensen die ik kende in Besancon en waar ik al 20 jaar geen contact meer mee heb gehad, heeft uitgerekend vandaag mij uitgenodigd via Facebook en vraagt zich af of ik hem nog ken van jaren geleden. Het is Denis, de zoon van de man bij wie ik in de bibliotheek van het CLA werkte, de plek die ik een paar uur eerder heb bezocht. Echt stupefaite ben ik. Afijn thuis maar verder contact leggen.
Iets vergelijkbaars maakte ik vorig jaar mee toen ik via Hyves contact legde met Colinda, met wie ik veel optrok in Besancon. Ze accepteerde mijn uitnodiging met het stomverbaasde bericht dat ze net dat week-end in Besancon was geweest om haar twee zoontjes en man te laten zien waar ze vroeger had gestudeerd (zij was studente bij CLA).
Overigens heb ik dankzij Facebook ook weer contact met Anabelle uit Puerto Rico en via Linkedin weer met Anne uit Noorwegen. Beiden ook vriendinnen in Besancon. Met Anne heb ik zelfs begin dit jaar geluncht in Utrecht toen ze op doorreis was. Dit allemaal geheel terzijde. Maar het wordt allemaal opgeroepen door dat mailtje van Denis.
We slapen in een Formule 1 hotel bij Metz. Met een hoogslaper, die Claire als ultieme speelplek ziet. De dag erna maken we nog een tussenstop in Luxemburg in Dudelange, in het enige geopende cafe om deze tijd, 9.00 's ochtends. Een beetje deprimerende omgeving: er wordt volop gerookt, bier en wijn geschonken. En dan slaan we zelf nog drank in bij de plaatselijke supermarkt (:-)) en tuffen we naar Utrecht.
Zie onze website http://zwitserland2009.hankes.nl voor foto's en verslagen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
