Sucre
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
17 December 2000 | Bolivia, La Paz
(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)
Residentie Sucre (17/12/2000)
Sinds gisteren zitten we in Sucre, residentiehoofdstad van Bolivia, na een lange busreis vanuit Uyuni. Wij hebben nog een korte tussenstop gemaakt in de hoogst gelegen stad ter wereld: Potosi (4.090 meter). Hier bevindt zich een bekende zilvermijn die dateert uit 1544 en waar de arbeidsomstandigheden erg slecht zijn. De mijnwerkers/kinderen kunnen vaak maar tien jaar in de mijn werken voordat hun lichaam (vooral longen) versleten is, door giftige gassen en asbest, zware fysieke inspanning en hoge temperaturen (tot 45 graden). Wanneer ze nog 50% van hun longen over hebben, mogen ze met pensioen. Het bizarre is echter dat velen dit vrijwillig doen, omdat het een familietraditie is en het pensioen voor het achterblijvend gezin erg hoog is. Maar goed, wij zullen hier verder niet over uitwijden, want we zijn verder ook niet naar deze mijn toegeweest (tja, we moesten keuzes maken, de tijd vliegt om).
Toen we in Potosi uitstapten en een kaartje wilden kopen voor de rit naar Sucre, bleek dat we naar een ander station moesten. We hadden nog maar een half uurtje, maar volgens de kaartverkoopster moest dat wel lukken. Maar in een keer zei ze: o, ik wil wel voor jullie bellen. Eind van het liedje was dat een bus ons tweeën helemaal kwam ophalen om ons naar de andere bus te brengen. Dat was pas service! Wat wel grappig was bij het instappen in de bus naar Sucre was, dat we bij de ingang nog een tax-kaartje moesten kopen voor f 0,50. Als bewijs kregen we een bonnetje dat we belasting hadden betaald voor het onderhoud van het busstation. Da's nog eens een belastingstelsel.
Sucre is een mooi wit stadje van ongeveer 100.000 inwoners. Omdat het niet zo hoog ligt (2.790 meter), blijft het ook 's avonds aangenaam. Het heeft veel koloniale gebouwen en straalt iets mondains uit, iets dat we in de rest van Bolivia nog niet zijn tegengekomen. We hebben lekker rondgebanjerd over de mercado en allerlei shakes geproefd: papaya, granaatappel en 'batido de cerveza' (biershake, erg lekker). Overigens Peter, Monique, Richard en Sandy, we hebben ook al een aperetif ingeslagen voor ons diner van 19 januari.
Vandaag hebben we een dorpje in de omgeving bezocht, Tarabuco. Op zondag wordt daar een markt gehouden waar ze werkelijk vanalles verkopen. Intrigerend waren de 'heksenattributen' en klederdracht die toch weer heel anders is dan wat we in de rest van Bolivia hebben gezien. Op de terugweg hadden we voor het eerst een kapotte bus, maar na een half uurtje was deze weer gerepareerd.
Waar ik zelf van stond te kijken is dat ik in het Spaans blijkbaar effectief kan klagen. We hadden namelijk twee fotorolletjes laten ontwikkelen, omdat ik vlak voor mijn vakantie mijn camera had laten repareren en zeker wilde weten dat hij het weer goed deed. Toen we de foto´s gingen afhalen bleek dat bij een rolletje overal op dezelfde plaats een haar was afgedrukt en dat bij de helft van de foto´s er een zwarte rand op zat, die er niet thuishoorde. De verkoopster zei dat dat aan de negatieven lag. Maar daar was niks op te zien. Na wat gesoebat ging ze de baas bellen in een ander filiaal. Hij zei dat de aanwezigheid van de zwarte strepen aan mijn camera lag, dat deze niet gelijkmatig doorspoelde. Maar de negatieven waren allemaal precies even lang en breed; dus daar trapten wij niet in. Uiteindelijk kwam de baas himself opdraven en kon niet anders dan mij gelijk geven: alles werd opnieuw afgedrukt.
Verder hebben we nog een plek bezocht waar voetafdrukken van dinosaurussen te vinden waren. Het was dat we hadden gelezen dat het ook echt zo was.... Maar het was toch wel leuk.
Morgen gaan we kijken of we een stuk van de Inca-route kunnen lopen; het is alleen erg moeilijk hier informatie over te krijgen in het week-end. Maar misschien hebben we morgen wat meer geluk.
(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)
Residentie Sucre (17/12/2000)
Sinds gisteren zitten we in Sucre, residentiehoofdstad van Bolivia, na een lange busreis vanuit Uyuni. Wij hebben nog een korte tussenstop gemaakt in de hoogst gelegen stad ter wereld: Potosi (4.090 meter). Hier bevindt zich een bekende zilvermijn die dateert uit 1544 en waar de arbeidsomstandigheden erg slecht zijn. De mijnwerkers/kinderen kunnen vaak maar tien jaar in de mijn werken voordat hun lichaam (vooral longen) versleten is, door giftige gassen en asbest, zware fysieke inspanning en hoge temperaturen (tot 45 graden). Wanneer ze nog 50% van hun longen over hebben, mogen ze met pensioen. Het bizarre is echter dat velen dit vrijwillig doen, omdat het een familietraditie is en het pensioen voor het achterblijvend gezin erg hoog is. Maar goed, wij zullen hier verder niet over uitwijden, want we zijn verder ook niet naar deze mijn toegeweest (tja, we moesten keuzes maken, de tijd vliegt om).
Toen we in Potosi uitstapten en een kaartje wilden kopen voor de rit naar Sucre, bleek dat we naar een ander station moesten. We hadden nog maar een half uurtje, maar volgens de kaartverkoopster moest dat wel lukken. Maar in een keer zei ze: o, ik wil wel voor jullie bellen. Eind van het liedje was dat een bus ons tweeën helemaal kwam ophalen om ons naar de andere bus te brengen. Dat was pas service! Wat wel grappig was bij het instappen in de bus naar Sucre was, dat we bij de ingang nog een tax-kaartje moesten kopen voor f 0,50. Als bewijs kregen we een bonnetje dat we belasting hadden betaald voor het onderhoud van het busstation. Da's nog eens een belastingstelsel.
Sucre is een mooi wit stadje van ongeveer 100.000 inwoners. Omdat het niet zo hoog ligt (2.790 meter), blijft het ook 's avonds aangenaam. Het heeft veel koloniale gebouwen en straalt iets mondains uit, iets dat we in de rest van Bolivia nog niet zijn tegengekomen. We hebben lekker rondgebanjerd over de mercado en allerlei shakes geproefd: papaya, granaatappel en 'batido de cerveza' (biershake, erg lekker). Overigens Peter, Monique, Richard en Sandy, we hebben ook al een aperetif ingeslagen voor ons diner van 19 januari.
Vandaag hebben we een dorpje in de omgeving bezocht, Tarabuco. Op zondag wordt daar een markt gehouden waar ze werkelijk vanalles verkopen. Intrigerend waren de 'heksenattributen' en klederdracht die toch weer heel anders is dan wat we in de rest van Bolivia hebben gezien. Op de terugweg hadden we voor het eerst een kapotte bus, maar na een half uurtje was deze weer gerepareerd.
Waar ik zelf van stond te kijken is dat ik in het Spaans blijkbaar effectief kan klagen. We hadden namelijk twee fotorolletjes laten ontwikkelen, omdat ik vlak voor mijn vakantie mijn camera had laten repareren en zeker wilde weten dat hij het weer goed deed. Toen we de foto´s gingen afhalen bleek dat bij een rolletje overal op dezelfde plaats een haar was afgedrukt en dat bij de helft van de foto´s er een zwarte rand op zat, die er niet thuishoorde. De verkoopster zei dat dat aan de negatieven lag. Maar daar was niks op te zien. Na wat gesoebat ging ze de baas bellen in een ander filiaal. Hij zei dat de aanwezigheid van de zwarte strepen aan mijn camera lag, dat deze niet gelijkmatig doorspoelde. Maar de negatieven waren allemaal precies even lang en breed; dus daar trapten wij niet in. Uiteindelijk kwam de baas himself opdraven en kon niet anders dan mij gelijk geven: alles werd opnieuw afgedrukt.
Verder hebben we nog een plek bezocht waar voetafdrukken van dinosaurussen te vinden waren. Het was dat we hadden gelezen dat het ook echt zo was.... Maar het was toch wel leuk.
Morgen gaan we kijken of we een stuk van de Inca-route kunnen lopen; het is alleen erg moeilijk hier informatie over te krijgen in het week-end. Maar misschien hebben we morgen wat meer geluk.
(Zie voor foto's en verslagen ook onze website: http://www.devrede.net/chilivia/index.htm)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
