Trekking Inle-Kalaw en Mandalay
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
20 November 2006 | Myanmar, Rangoon
(Zie onze website http://burma.hankes.nl voor foto's en verslagen van onze reis)
Trekking Inle-Kalaw en Mandalay (17-20 november) (dag 7-10)
Eerst steken we per boot het Inle Lake (hoogte 875 meter) over en dan beginnen we aan onze wandeltocht van 50 km naar het bergdorp Kalaw (hoogte 1320 meter). Een mooie wandeling van 50 km totaal (achtereenvolgens 6, 9 en 3 uur lopen), maar ook wel pittig, door heuvelachtig landschap. En het is gewoon een teringeind in die hitte. Maar de moeite waard! Langs groene akkers, felgele heerlijk riekende jasmijnvelden, dieporanje aarde en op dag 3 veel bos (=veel schaduw). En onderweg drinken we op talloze plekken thee, steeds even hartelijk ontvangen door dorpsbewoners van de Taung-yo en Pa O (Taung Thu) en Danu stammen.
En al is de trekking de afgelopen jaren flink duurder geworden, we vinden het nog steeds 'geen geld' wat we hier betalen: voor nog geen EUR 30 totaal hebben we voor drie dagen twee gidsen, onderdak en alle maaltijden, bereid door onze voortreffelijke gids en koks Ngy Ngy en Zow Naing. Onze bagage wordt per auto naar Kalaw vervoerd. Dat loopt wel zo prettig.
Onze gidsen, tevens kok, hebben alle dagen voortreffelijk voor ons gekookt en ikzelf vind de Shan-soup, Mon Nyin Saw, heerlijk. Beetje bruinige en lekker smaakvol gekruide soep met mosterdbladeren. Maar ook de tomatensalade, noodles, fruit etc. zijn heerlijk. De enige combinatie waar we niet zo weg van zijn is die van wisky met gebakken eieren, wat volgens hen een soort van summum van smaak zou moeten zijn.
Dag 1
We slapen onderweg in 2 kloosters. Op de eerste dag overnachten we in een ' chique' 'etablissement, Htee Taing Monastery. Een mooi gebouw waar 1 monnik leeft met een stuk of tien novices. (Het is in Burma de gewoonte dat jongens van een jaar of twaalf enige tijd in een klooster verblijven). De oppermonnik is een goedlachse, rondbuikige man. Vanaf de zijlijn krijgen we iets mee van het monnikenleven. Ze zingen, boenen, bidden, knielen volgens een strak schema.
En niets lijkt de heerlijke rust hier te kunnen verstoren. Alhoewel.... Dan hebben we buiten de krekels gerekend. Die, tja hoe noem je dat nou, krekelen er lustig op los, wat wij ervaren als een heerlijk plattelandachergrondgeluid, al is het inderdaad af en toe wel hard. Maar ze drijven onze oppermonnik tot het uiterste. Als hij midden in een conversatie zich niet meer verstaanbaar kan maken, grijpt hij naar een emmer water en gooit die naar de plek waar zijn vermeende plaaggeest zich bevindt. In 1 keer is het dan doodstil en dat blijft even zo...Gevolgd door een triomfantelijk ' Yes' van de monnik. Maar na een halve minuut begint op een andere plek, heel zachtjes, nieuw gekrekel, dat tergend langzaam aanzwelt tot het maximum volume. Dat wordt dan weer gevolgd door een nijdige kwak water vanaf de veranda naar beneden, en begint het weer van voor af aan... Vermakelijk, voor ons stadsmensen.
Dag 2
Op de tweede dag slapen we in een wat meer vervallen, maar wel oergezellig klooster, waar twee monniken leven, in gezelschap van een kat of vijf. Het klooster, Chabin, is eigenlijk meer een grote huiskamer waar een altaar voor Bhudda staat. En daar wordt gebeden, gerookt,, gezongen, gelezen, gegeten, maar het belangrijkst: er staat een tv en radio. Als wij arriveren (als enige toeristen) is 's avonds de wedstrijd Manchester United tegen Sheffield en het halve dorp rukt uit om dit in het klooster te komen bekijken. Ze nemen een dekentje mee en installeren zich op het altaar, en wij ook. De wedstrijd wordt gekeken en de helft van de mensen valt in slaap op het altaar en ligt lekker te snurken daar tot de volgende dag. Inclusief de monniken. De volgende dag wordt alle rotzooi opgeruimd en de monniken starten om 6.00 's ochtens met hun gebed voor Bhudda, maar zachtjes, om de slapende dorpelingen niet wakker te maken.
Dag 3
Op dag 3 is de wetenschap dat we 'maar' 3 uur hoeven te lopen een heerlijk vooruitzicht. Onderweg komen we nog langs een huwelijksvoltrekking en we worden uitgenodigd deze bij te wonen. We krijgen gelijk en kauwspul toegeschoven. Symbolisch worden de man en vrouw in de echt verbonden door met touwtjes hun armen aaneen te binden.
Dan lopen we verder en komen we al vrij snel in Kalaw, alleen dit blijkt een redelijk uitgerekt dorp te zijn. Tergend langzaam komen we in het centrum. Onze gidsen worden opgehaald door een van de vaders en voordat ze wegrijden gaan we nog even samen lunchen. Ons taalgidsje Birmees-Engels laten we bij hen achter. Boeken zijn zo schaars in Burma en dit boekje lijkt hen zo van pas te komen. En de belangrijkste zinnen kennen we onderhand uit ons hoofd (uitspreken is weer een heel ander verhaal).
Kalaw
En dan zitten we in Kalaw, een koel bergdorp en voormalig Engels hillstation. Dat is nu vooral nog te merken aan het groot aantal Indiase en Nepalese mensen die vroeger in het Engels leger zaten. Er zijn hier dus ook veel Indiase en Nepalese restaurantjes. We gaan hier nog even internetten, en hebben een rare gewaarwording. We zitten nl te Internetten in Lily Guest House, loggen in op Walla.com en zien daar de namen van collega Rob als laatst ingelogde user-id, die hier blijkbaar een paar weken geleden ook heeft ge-internet. Rob en Diana, we zitten denk ik op dezelfde stoel als jullie toen. Internet is hier trouwens 12 keer zo duur als in Yangon (daar betaalden we 500 Kyatts per uur= 40 dollarcent) en het is ook ongeveer 12 keer zo traag.
Tussenstop in Mandalay
Onze volgende bestemming na Kalaw is het Indawyilake in de buurt van Myitkyina, maar dat kan niet zonder een tussenstop te maken in Mandalay. Daar vertrekt namelijk de vlucht die we nodig hebben. We hadden het plan om van Kalaw met de bus naar Mandalay te gaan, maar de weg schijnt erg slecht te zijn. Dus we besluiten te vliegen vanaf Heho naar Mandalay (half uur vliegen in plaats van twintig uur met de bus).
Na onze vlucht naar Mandalay komen we in een guest house terecht in een leuk, druk wijkje, vlakbij de markt. Bij allemaal straten waar monnikenwaar wordt verkocht. Het is een beetje een luierdagje voor ons, met een heerlijke lunch ergens in een hofje, bij Birmezen aan tafel.
's Avonds gaan we naar het hotel waar de neef van San werkt, om weer een pakketje uit Nederland af te leveren. Het is even spannend of dat allemaal goed gaat, want contact per-email en telefoon vorige week met hem mislukte. Maar we kwamen aan tien minuten voordat hij arriveerde om te komen werken en begroette ons hartelijk. We hadden maar eventjes de tijd, hij moest ook aan het werk, maar de spullen vielen in de smaak en we hebben met hem op 27 november om 9.30 in ons hotel afgesproken, als we weer terug zijn van onze trip uit Myitkyina.
(Zie onze website http://burma.hankes.nl voor foto's en verslagen van onze reis)
Trekking Inle-Kalaw en Mandalay (17-20 november) (dag 7-10)
Eerst steken we per boot het Inle Lake (hoogte 875 meter) over en dan beginnen we aan onze wandeltocht van 50 km naar het bergdorp Kalaw (hoogte 1320 meter). Een mooie wandeling van 50 km totaal (achtereenvolgens 6, 9 en 3 uur lopen), maar ook wel pittig, door heuvelachtig landschap. En het is gewoon een teringeind in die hitte. Maar de moeite waard! Langs groene akkers, felgele heerlijk riekende jasmijnvelden, dieporanje aarde en op dag 3 veel bos (=veel schaduw). En onderweg drinken we op talloze plekken thee, steeds even hartelijk ontvangen door dorpsbewoners van de Taung-yo en Pa O (Taung Thu) en Danu stammen.
En al is de trekking de afgelopen jaren flink duurder geworden, we vinden het nog steeds 'geen geld' wat we hier betalen: voor nog geen EUR 30 totaal hebben we voor drie dagen twee gidsen, onderdak en alle maaltijden, bereid door onze voortreffelijke gids en koks Ngy Ngy en Zow Naing. Onze bagage wordt per auto naar Kalaw vervoerd. Dat loopt wel zo prettig.
Onze gidsen, tevens kok, hebben alle dagen voortreffelijk voor ons gekookt en ikzelf vind de Shan-soup, Mon Nyin Saw, heerlijk. Beetje bruinige en lekker smaakvol gekruide soep met mosterdbladeren. Maar ook de tomatensalade, noodles, fruit etc. zijn heerlijk. De enige combinatie waar we niet zo weg van zijn is die van wisky met gebakken eieren, wat volgens hen een soort van summum van smaak zou moeten zijn.
Dag 1
We slapen onderweg in 2 kloosters. Op de eerste dag overnachten we in een ' chique' 'etablissement, Htee Taing Monastery. Een mooi gebouw waar 1 monnik leeft met een stuk of tien novices. (Het is in Burma de gewoonte dat jongens van een jaar of twaalf enige tijd in een klooster verblijven). De oppermonnik is een goedlachse, rondbuikige man. Vanaf de zijlijn krijgen we iets mee van het monnikenleven. Ze zingen, boenen, bidden, knielen volgens een strak schema.
En niets lijkt de heerlijke rust hier te kunnen verstoren. Alhoewel.... Dan hebben we buiten de krekels gerekend. Die, tja hoe noem je dat nou, krekelen er lustig op los, wat wij ervaren als een heerlijk plattelandachergrondgeluid, al is het inderdaad af en toe wel hard. Maar ze drijven onze oppermonnik tot het uiterste. Als hij midden in een conversatie zich niet meer verstaanbaar kan maken, grijpt hij naar een emmer water en gooit die naar de plek waar zijn vermeende plaaggeest zich bevindt. In 1 keer is het dan doodstil en dat blijft even zo...Gevolgd door een triomfantelijk ' Yes' van de monnik. Maar na een halve minuut begint op een andere plek, heel zachtjes, nieuw gekrekel, dat tergend langzaam aanzwelt tot het maximum volume. Dat wordt dan weer gevolgd door een nijdige kwak water vanaf de veranda naar beneden, en begint het weer van voor af aan... Vermakelijk, voor ons stadsmensen.
Dag 2
Op de tweede dag slapen we in een wat meer vervallen, maar wel oergezellig klooster, waar twee monniken leven, in gezelschap van een kat of vijf. Het klooster, Chabin, is eigenlijk meer een grote huiskamer waar een altaar voor Bhudda staat. En daar wordt gebeden, gerookt,, gezongen, gelezen, gegeten, maar het belangrijkst: er staat een tv en radio. Als wij arriveren (als enige toeristen) is 's avonds de wedstrijd Manchester United tegen Sheffield en het halve dorp rukt uit om dit in het klooster te komen bekijken. Ze nemen een dekentje mee en installeren zich op het altaar, en wij ook. De wedstrijd wordt gekeken en de helft van de mensen valt in slaap op het altaar en ligt lekker te snurken daar tot de volgende dag. Inclusief de monniken. De volgende dag wordt alle rotzooi opgeruimd en de monniken starten om 6.00 's ochtens met hun gebed voor Bhudda, maar zachtjes, om de slapende dorpelingen niet wakker te maken.
Dag 3
Op dag 3 is de wetenschap dat we 'maar' 3 uur hoeven te lopen een heerlijk vooruitzicht. Onderweg komen we nog langs een huwelijksvoltrekking en we worden uitgenodigd deze bij te wonen. We krijgen gelijk en kauwspul toegeschoven. Symbolisch worden de man en vrouw in de echt verbonden door met touwtjes hun armen aaneen te binden.
Dan lopen we verder en komen we al vrij snel in Kalaw, alleen dit blijkt een redelijk uitgerekt dorp te zijn. Tergend langzaam komen we in het centrum. Onze gidsen worden opgehaald door een van de vaders en voordat ze wegrijden gaan we nog even samen lunchen. Ons taalgidsje Birmees-Engels laten we bij hen achter. Boeken zijn zo schaars in Burma en dit boekje lijkt hen zo van pas te komen. En de belangrijkste zinnen kennen we onderhand uit ons hoofd (uitspreken is weer een heel ander verhaal).
Kalaw
En dan zitten we in Kalaw, een koel bergdorp en voormalig Engels hillstation. Dat is nu vooral nog te merken aan het groot aantal Indiase en Nepalese mensen die vroeger in het Engels leger zaten. Er zijn hier dus ook veel Indiase en Nepalese restaurantjes. We gaan hier nog even internetten, en hebben een rare gewaarwording. We zitten nl te Internetten in Lily Guest House, loggen in op Walla.com en zien daar de namen van collega Rob als laatst ingelogde user-id, die hier blijkbaar een paar weken geleden ook heeft ge-internet. Rob en Diana, we zitten denk ik op dezelfde stoel als jullie toen. Internet is hier trouwens 12 keer zo duur als in Yangon (daar betaalden we 500 Kyatts per uur= 40 dollarcent) en het is ook ongeveer 12 keer zo traag.
Tussenstop in Mandalay
Onze volgende bestemming na Kalaw is het Indawyilake in de buurt van Myitkyina, maar dat kan niet zonder een tussenstop te maken in Mandalay. Daar vertrekt namelijk de vlucht die we nodig hebben. We hadden het plan om van Kalaw met de bus naar Mandalay te gaan, maar de weg schijnt erg slecht te zijn. Dus we besluiten te vliegen vanaf Heho naar Mandalay (half uur vliegen in plaats van twintig uur met de bus).
Na onze vlucht naar Mandalay komen we in een guest house terecht in een leuk, druk wijkje, vlakbij de markt. Bij allemaal straten waar monnikenwaar wordt verkocht. Het is een beetje een luierdagje voor ons, met een heerlijke lunch ergens in een hofje, bij Birmezen aan tafel.
's Avonds gaan we naar het hotel waar de neef van San werkt, om weer een pakketje uit Nederland af te leveren. Het is even spannend of dat allemaal goed gaat, want contact per-email en telefoon vorige week met hem mislukte. Maar we kwamen aan tien minuten voordat hij arriveerde om te komen werken en begroette ons hartelijk. We hadden maar eventjes de tijd, hij moest ook aan het werk, maar de spullen vielen in de smaak en we hebben met hem op 27 november om 9.30 in ons hotel afgesproken, als we weer terug zijn van onze trip uit Myitkyina.
(Zie onze website http://burma.hankes.nl voor foto's en verslagen van onze reis)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
